Το αλκοόλ ως Ιδέα

Η καθολική σημασία των ορισμών γύρω από ηθικά ζητήματα, ήταν εκείνη που οδήγησε τον Πλάτωνα στην αναζήτηση κάποιας άλλης οντότητας, διότι το αισθητό είναι ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο αντικείμενο. Έτσι ονόμασε αυτή την οντότητα «Ιδέα». Το αισθητό, αντλεί ερμηνείες από την Ιδέα και σχετίζεται με αυτήν, όμως πορεύεται και μεταβάλλεται κατά το δοκούν.

Προσπαθώντας να κατανοήσουμε τις παραπάνω γραμμές, πάντα εξελισσόμενοι μέσα σε κοινωνικά σύνολα, μια χώρα, μια πόλη, μια γειτονιά, μια επιχείρηση στην οποία εργαζόμαστε, μια οικογένεια στην οποία ανήκουμε, ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με φραγμούς ηθικής φύσεως. Αυτοί οι φραγμοί συνήθως πηγάζουν από ιδέες, και αισθητά φτάνουν στην καθημερινότητά μας φιλτραρισμένοι και επεξεργασμένοι, ανάλογα με την ανάγκη και την περίσταση.

Το πνεύμα, από την άλλη, τείνει μεθοδευμένα να εξισορροπεί τους παραπάνω ηθικούς φραγμούς, δίνοντας στον άνθρωπο τα εργαλεία προκειμένου να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει στον τρόπο με τον οποίο φιλτράρεται η «Ιδέα». Πολιτισμός, γεννημένος μέσα από συναθροίσεις και φιλτραρίσματα. Πλατωνικές Ιδέες, χωρίζουν την φιλοσοφία από τις σοφιστείες.

Χωρίς αλκοόλ. Μια κακή ιδέα…

Θα αναρωτιέστε πιθανότατα, τι με έπιασε και γράφω όλα αυτά… Σκεφτείτε, πως ξυπνάμε μια μέρα σε τούτη τη Γη, αλλά το αλκοόλ, ως ουσία και ως Ιδέα, δεν έχει υπάρχει ποτέ. Η αλκοολική ζύμωση είναι μια άγνωστη διαδικασία, η απόσταξη δεν υφίσταται, αλλά όλη η υπόλοιπη ζωή είναι ακριβώς η ίδια με τώρα. Δεν υπάρχουν μπαρ, παρά μόνο εστιατόρια για τροφή, και γενικά η εστίαση σαν κλάδος, περιλαμβάνει μόνο ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να επιβιώσει.

Ναι ξέρω, η ιστορία έχει πολλά κενά στην πράξη, αλλά θεωρώ ότι για να διαβάζετε ετούτο τον ιστότοπο, μάλλον έχετε την απαιτούμενη φαντασία για να συνθέσετε κάπως έτσι τη ζωή, και κατ’ αντιστοιχία, δε θέλετε ούτε να φανταστείτε να ζείτε σε έναν τέτοιο κόσμο.

Θέτω ως βασική αρχική παραδοχή την ευχαρίστηση. Η ευχαρίστηση, ας υποθέσουμε πως είναι μία «Ιδέα», το αισθητό της οποίας μεταβάλλεται βάσει εποχής, συνθηκών διαβίωσης, κοινωνικών ομάδων και λοιπών παραγόντων.

Βάλε τώρα την υπόθεση της ευχαρίστησης στον παραπάνω υποθετικό νηφάλιο κόσμο και φαντάσου πώς θα είχε εξελιχθεί στο βάθος των αιώνων…

Το αλκοόλ τελικά είναι ένα όπλο πολιτισμού; Κι αφού δε σε τρέφει βιολογικά, μήπως σε τρέφει αισθητικά;

Μήπως το κλισέ «Απολαύστε υπεύθυνα» πρέπει να αλλάξει σε «Απολαύστε συνειδητά»;

Του Βασίλη Τσομπανίδη