Nuestra Soledad. Το δώρο των Cortés προς τον κόσμο

Γράφοντας για το μεσκάλ, σίγουρα κάποιος μπορεί να σταθεί στη μοναδικότητα του σχετικά με τις μεθόδους παραγωγής, στο χειρωνακτικό και αρτιζάνικο χαρακτήρα του, στη μυστηριακή σύνδεση του με τους αυτόχθονες πληθυσμούς της Οαχάκα, στο Μεξικό αλλά και στην απήχηση που απολαμβάνει τις μέρες που διανύουμε. Είχαμε μια απολαυστική κουβέντα με τον Ασίς Κορτέζ (Asis Cortés) από το Casa Cortes με τα brand, Agave de Cortes, Nuestra Soledad και El Jolgorio. Ιδού!

Γιάννης Κοροβέσης. : Καλησπέρα σας κύριε Κορτέζ. Θα ήθελα να μάθω ποιος είναι ο ρόλος σας σε σχέση με τα brand σας και το μεσκάλ γενικότερα.

Ασίς Κορτέζ : Ο πατέρας μου, ο παππούς, οι θείοι μου, είναι όλοι Μεσκαλέρος –δηλαδή Master Distillers για μεσκάλ- και αυτό ισχύει πρακτικά για όλη τους τη ζωή, σε μικρά χωριά στην περιοχή της Οαχάκα. Έτσι και εγώ, αποτελώ επί της ουσίας κομμάτι της 6ης γενιάς από Μεσκαλέρος της οικογένειας μου. Καταλαβαίνετε άρα ότι για εμάς, το μεσκάλ δεν είναι ένα ακόμα απόσταγμα, αλλά είναι κάτι σαν την κουλτούρα της ζωής μας και όλες οι στιγμές και οι παραδόσεις μας, οι άνθρωποι και οι ζωές μας, ο αέρας που αναπνέουμε, οι θεοί μας, όλα είναι συνδεδεμένα με το μεσκάλ, και άρα υπάρχει πολύ μεγάλος σεβασμός γι αυτό. Θα έλεγα λοιπόν ότι αυτό είναι η βάση της όποιας ευθύνης μου στη θέση που έχω, να μοιραστώ με τον κόσμο αυτή την κουλτούρα, ώστε όλοι να μάθουν και να εκτιμούν το μεσκάλ.

Ι.Κ. : Είστε άρα ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο μεσκάλ, τη μάρκα και την κουλτούρα του μεσκάλ, με τον κόσμο.

Α.Κ. : Ναι. Όταν ξεκινήσαμε αυτή την εταιρεία με τον πατέρα μου, τον Βαλεντίν Κορτέζ και το θείο μου Ρολάντο Κορτέζ, ήταν μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση, αλλά τώρα η ευθύνη μου είναι να κοινωνήσω την κουλτούρα του μεσκάλ σε όλο τον κόσμο.

Ι.Κ. : Δεν εμπλέκεστε πρακτικά στην παραγωγή του μεσκάλ όμως;

Α.Κ. : Όχι. Αν θες να είσαι μέρος της παραγωγής του μεσκάλ αυτό είναι κάτι στο οποίο πρέπει να αφιερώσεις ολόκληρη τη ζωή σου, και αυτή τη στιγμή είναι πολύ σημαντικό για μένα να εκπληρώσω άλλους σκοπούς από άλλη θέση. Πιθανότατα θα έρθει η ώρα που θα γίνει αυτό πάντως. Όπως σας είπα, ο πατέρας μου είναι στην παραγωγή, είναι μεσκαλέρο, το ίδιο και ο θείος μου.

Ι.Κ. : Σε ποιο βαθμό θεωρείτε ότι συνδέεται το μεσκάλ με τη μεξικάνικη κουλτούρα και πως έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια;

Α.Κ. : Το μεσκάλ αποτελεί ένα πολύ ισχυρό κομμάτι της ντόπιας κουλτούρας. Δε θα δεις την παραγωγή του στις μεγάλες πόλεις, αλλά θα τη δεις μόνο σε μικρά μέρη και μικρούς πληθυσμούς.

Ι.Κ. : Και αφορά συγκεκριμένες φυλές; Αποτελεί κληρονομιά συγκεκριμένων φυλών;

Α.Κ. : Υπάρχει ένας διαμοιρασμός ανάμεσα στις διάφορες γηγενείς φυλές του Μεξικό. Μία από αυτές είναι η φυλή στην οποία ανήκει η οικογένεια μου, οι Zapotecas. Μία φυλή με μακρά παράδοση και βαθειά πνευματικότητα. Παρόλα αυτά, στην Οαχάκα και στα γύρω χωριά έχουν εγκατασταθεί όπως είναι φυσικό και αρκετοί mestizos οι οποίοι όπως είναι φυσικό έχουν εμπλακεί και αυτοί με την παραγωγή μεσκάλ.

Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια έχουν ξεκινήσει πολλοί να φτιάχνουν μεσκάλ που δεν έχουν σχέση με την παράδοση του, απλά τους ενδιαφέρει να πουλήσουν. Από την άλλη πλευρά, θα βρίσκονται, ελπίζουμε για πάντα, αυτοί που δεν τους ενδιαφέρει τι είναι καλύτερο για την αγορά, απλά θέλουν να φτιάξουν το καλύτερο μεσκάλ.

Οι περισσότεροι μάλιστα θα έλεγα ότι αισθάνονται πως υπάρχει μια ανώτερη σύνδεσή τους με το απόσταγμα που λέγεται μεσκάλ. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που θέλουν να αποστάζουν μεσκάλ, για να έρθουν σε επαφή με το Θείο και να ευχαριστήσουν τους θεούς και τη μητέρα Γη. Αυτό σημαίνει για εμάς μεσκάλ. Αυτή η ευγνωμοσύνη, αυτό το «ευχαριστώ» εκφράζεται και μέσα από τη λέξη ‘’Dixeebe’’ που χρησιμοποιούμε όταν τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας, όταν πίνουμε μεσκάλ.

Επίσης πιστεύουν πως το μεσκάλ αποτελεί ένα από τα τελευταία δώρα των μικρών χωριών της Οαχάκα προς το Μεξικό.

Ι.Κ. : Έχει στραφεί παρόλα αυτά η παγκόσμια προσοχή στην παραγωγή μεσκάλ αλλά και στην ίδια την Οαχάκα. Πως νιώθετε γι αυτό;

Α.Κ. : Αυτό είναι κάτι που έχει κάνει καλό στο Μεξικό και την Οαχάκα. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο μαθαίνουν για την κουλτούρα της Οαχάκα και την παραγωγή μεσκάλ. Και φυσικά, όλο αυτό έχει δημιουργήσει πίεση στην κυβέρνηση, αλλά και στους παραγωγούς, που έχουν αναγκαστεί να σχεδιάσουν το θεσμικό πλαίσιο που θα διέπει τους κανόνες παραγωγής μας.

Και βέβαια κι εμείς με τη σειρά μας φροντίζουμε να καταγράψουμε και να μεταδώσουμε όλη αυτή τη γνώση σχετικά με το μεσκάλ, κυρίως μέσα από βιβλία. Κάτι που βεβαίως δεν ήταν διαθέσιμο δέκα χρόνια πριν. Καμία διαθέσιμη πληροφορία, πουθενά. Σε αυτή την αλλαγή βέβαια βοήθησαν και τα μίντια, αφού οι παραγωγοί δεν είχαμε το διαθέσιμο μπάτζετ για να το επικοινωνήσουμε στον κόσμο τι είναι το μεσκάλ. Το μόνο που είχαμε, και έχουμε, είναι απεριόριστη αγάπη για ετούτο το απόσταγμα. Οπότε μιλάμε για κάτι που υπήρχε για πολλά χρόνια, αλλά ήταν γνωστό και απόλυτα ξεκάθαρο μόνο μεταξύ των χωριών πέριξ της Οαχάκα.

Πριν αρκετά χρόνια, όταν υπήρχαν μόνο αγρότες και παραγωγοί, το μεσκάλ δεν εμφιαλωνόταν, αλλά παρόλα αυτά ήταν απόλυτα διακριτές οι διαφορές μεταξύ των διαφορετικών προϊόντων. Στις γιορτές μας, μαζευόταν ο κόσμος και έφερνε ο καθένας το δικό του μπουκάλι, τη δική του νταμιτζάνα από τη δική του παραγωγή. Τα έβαζαν στη μέση και ο καθένας μπορούσε να διακρίνει απλά δοκιμάζοντάς το, το «μεσκάλ της οικογένειας Κορτέζ», το «μεσκάλ της οικογένειας Ερνάντεζ», το «μεσκάλ της οικογένειας Μαρτίνεζ», και πάει λέγοντας. Έτσι, δημιουργούνταν μια πολύ όμορφη σχέση μεταξύ των παραγωγών και ένα storytelling που κράτησε ζωντανό το μεσκάλ και τους τύπους του, το χαρακτήρα του. Κάτι που πρέπει να πούμε ότι αποτυπώθηκε τελικά και στις σημερινές εμφιαλώσεις.