Becketts Kopf: Μια επίσκεψη σε ένα από τα αγαπημένα μου μπαρ, στο Βερολίνο.

Αυτό το άρθρο είναι διαθέσιμο επίσης στα: Αγγλικα

Τι είδους μπαρ ονειρεύεσαι; Το μπαρ των ονείρων μου σίγουρα είναι ένας συνδυασμός οικειότητας, θετικής ενέργειας και καλής ευκαιρίας για κουβέντα. Ένα μέρος με απαλό φωτισμό, που να χωράει γύρω στα πενήντα άτομα, σε ένα κομψό περιβάλλον με άνετα σκαμπό στη μπάρα. Μία τίμια μουσική θα συμπλήρωνε την ατμόσφαιρα. Η λίστα με τα κοκτέιλ θα έπρεπε να περιλαμβάνει όχι περισσότερα από δεκαπέντε ποτά. Ένα μέρος για κλασικά και καλλιεργημένα ποτά. Ίσως κάποιο σαν το Becketts Kopf.

Θυμάμαι ακόμα τη δική μου πρώτη επίσκεψη στο Becketts Kopf (το οποίο σημαίνει: το κεφάλι του Μπέκετ) πριν από τρία χρόνια. Μία καμπάνα, στην οποία ανταποκρίνεται ένας προσωπικός χαιρετισμός και το ανάλογο σίτινγκ, πρέπει να ηχήσει προτού εισέλθεις στο μαγαζί. Θα βρεθείς σε ένα μισοσκότεινο, ζεστό και άνετο, δίχωρο μέρος, με λίγα καθίσματα στο μπαρ και αναπαυτικές πολυθρόνες.

Πρώτη φορά στο Becketts Kopf

Σε εκείνη την πρώτη μου επίσκεψη, ένας ευγενικός και γεμάτος χάρη οικοδεσπότης μου άνοιξε την πόρτα. Αργότερα στη διάρκεια της βραδιάς ανακάλυψα ότι ήταν ο ιδιοκτήτης. Το μπαρ πρωτοάνοιξε τις πόρτες του το 2004, όταν ο κόσμος της Γερμανίας δεν ήταν ακόμα εξοικειωμένος με την κατανάλωση σοβαρών κοκτέιλ. Κανένας δεν είχε ιδέα πόσο παλιά ήταν η κουλτούρα των μπαρ στην πραγματικότητα, ενώ τα ποτά που συνήθιζαν να πίνουν ήταν ως επί το πλείστον γλυκά και κρεμώδη. Το Becketts Kopf αναβίωσε την κλασική κουλτούρα των μπαρ και θεωρείται «ένα μπαρ για να εξευγενίσεις τις αισθήσεις σου».

Παίρνοντας τη θέση σου στη μικρή του μπάρα, αμέσως θα σου φέρουν ένα μεγάλο ποτήρι νερό μπροστά σου. Μία μικρή λεπτομέρεια που κάποιος θα έπρεπε να συναντά σε κάθε κοκτέιλ μπαρ. Το μπαρ εξειδικεύεται σε ποτά φτιαγμένα με αγάπη. Ίσως, αν ρίξεις μια ματιά στη συλλογή των αποσταγμάτων που διαθέτει, να εκπλαγείς από το μικρό αριθμό φιαλών και τις άγνωστες στην πλειονότητά τους μάρκες που διαθέτει.

Η σύσταση των κοκτέιλ είναι εμπνευσμένη από παλιές και ξεχασμένες συνταγές από το πρώτο τρίτο του 1800. Τα κοκτέιλ σερβίρονται σε μικρή ποσότητα (χωρίς πάγο) αλλά είναι πλούσια σε γεύση. Πρόκειται για μία εμπειρία αισθήσεων. Όσο για την ομάδα του μπαρ; Αυτή εμπνέει αγάπη, πάθος και προσοχή στη λεπτομέρεια κατά την παρασκευή των σωστών γευστικών συνδυασμών, με έμφαση στο κατάλληλο ποτήρι και γαρνιτούρα, αλλά όλα αυτά χωρίς τρελές φανφάρες.

Χρησιμοποιούνται αρτιζάνικα αποστάγματα από παθιασμένους παραγωγούς. Η Γερμανία και η Αυστρία άλλωστε διαθέτουν σπουδαίους αποσταγματοποιούς, οι οποίοι παράγουν πολύ αρωματικά αρτιζάνικα αποστάγματα μικρής παραγωγής, όπως για παράδειγμα ο Στέλεμούλε και ο Ιμπλ (Stählemühle και Hiebl). Ασφαλώς είναι πιο ακριβά, αλλά χρειάζεται μόνο να τα προσθέσετε με το κουταλάκι για να πάρετε το πλήρες άρωμα. Δεν υπάρχει εργαστήριο, πιστόλι καπνίσματος ή οποιοσδήποτε άλλος τεχνικός εξοπλισμός που να είναι απαραίτητος για να προσφέρει μία πολύ ιδιαίτερη γευστική εμπειρία.

Μέσα στο Becketts Kopf

Το μενού είναι κρυμμένο μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου που φέρει το όνομα του μπαρ, του συγγραφέα Σάμουελ Μπέκετ. Ένα καλό μενού πρέπει να είναι ενδιαφέρον και να έχει κάτι να πει. Τα μυαλά πίσω από το μπαρ είναι ο Όλιβερ Έμπερτ και η γυναίκα του Κριστίνα. Και οι δυο τους είναι φιλικοί, αλλά συγκρατημένοι. Η προσοχή τους είναι στραμμένη στην εμπειρία του πίνειν παρά στο σόου πίσω από την μπάρα. Ο Όλιβερ είναι απόφοιτος φιλοσοφικής και λογοτεχνίας και το κάθε ποτό έχει ένα μοναδικό τίτλο και μία ποιητική περιγραφή. Αυτό καταδεικνύει το χαρακτήρα και τη γεύση της κάθε συνταγής με έναν πολύ σοφιστικέ τρόπο.

Το πρώτο ποτό που επέλεξα ήταν ένα Lusitanian: ένα αλχημικό μανιφέστο αγάπης για την Πορτογαλία. Aguardente Velha (πορτογαλικό μπράντι), cherry brandy και πορτ, με μία υποψία κανέλας τραγουδούσαν από κοινού Φάδο. Το αποτέλεσμα ήταν συμφωνικό, υπέροχα ισορροπημένο και αρωματικό. Αισθάνθηκα αμέσως την ατμόσφαιρα της παλιάς πόλης της Λισαβώνας.

Τα ποτά σερβίρονται σε βίντατζ ποτήρια πάνω σε μικρά πάνινα σουβέρ. Ένα ντελικάτο shrub από λεβάντα, ένα κομμάτι σοκολάτας, μία κουταλιά σορμπέ, μία μπάλα πάγου λαξευμένη στο χέρι και μία υπέροχη γαρνιτούρα συμπληρώνουν την αρτιότητα αυτών των θαυμάσια εκτελεσμένων κοκτέιλ.

Το αγαπημένο μου μέχρι στιγμής είναι το Stone: Ακτινοβολεί υπέροχα την ύπαιθρο της Μαδέρα με πικρές ρίζες γεντιανής να αναπνέουν την αλμυρή αύρα ενός ουίσκι. Μία υγρή, τραχιά πέτρα. Η γεύση είναι πολύπλοκη, γεμάτη ορυκτότητα και δροσερή. Το βαρύ σκουρόχρωμο ποτήρι σου δίνει την αίσθηση ότι κρατάς μία δροσερή πέτρα στο χέρι. Αυτό είναι το κατάλληλο μέρος για να εξευγενίσει κανείς όλες τις αισθήσεις του. Τα αυτιά σου αφήνονται στη συνοδεία καλά επιλεγμένης μουσικής. Το φαγητό στο μπαρ ευχαριστεί τον ουρανίσκο.

Η τελειότητα, η συνέχεια στην ποιότητα, η μεγαλύτερη δυνατή προσοχή στην προετοιμασία, μία ενδελεχής γνώση των υλικών και του παρασκηνίου των ποτών, καθώς και η πρωτοπορία μέσα στα χρόνια είναι οι λόγοι που αυτό το μπαρ είναι ένα από τα καλύτερα. Τα ποτά έχουν μεγάλο βαθμό αναγνωρισιμότητας.

Κι ένα μικρό ανέκδοτο για το τέλος: Ήμουν σε κάποιο άλλο μπαρ, στο οποίο ο μπαρτέντερ μου έφτιαξε ένα ιδιαίτερο ποτό. Ήπια μια γουλιά, και μια δεύτερη, χαμογέλασα και είπα: «η γεύση του θυμίζει ποτό από το Becketts Kopf Ο μπαρτέντερ με κοίταξε γεμάτος έκπληξη και απάντησε: «Δούλευα για τέσσερα χρόνια στο Becketts Kopf».

* Της Alexandra ”Barstalker”

Μετάφραση: Ελένη Τσιριμώκου