10:35 (or Struggle for Pleasure)
Γιαννης Κοροβεσης•Uncategorized
Είναι 10:35 πρωί Κυριακής την ώρα που ξεκινάω να γράψω αυτό το άρθρο.Είμαι ακόμα συγκλονισμένος από τα λεγόμενα στενού μου συνεργάτη για το πως επισκέυτηκε γνωστό κοκτέιλ μπαρ της Αθήνας και τι του συνέβη εκεί.
Πρωί κι αυτός πήγε και θέλησε να κάτσει στο μπαρ (;) που τα βράδια σφύζει από ζωή , κοκτέιλ , καυτές γυναίκες , περίεργα συστατικά , κτλ. Φευ!!!Η μπάρα του που έχει φιλοξενήσει παγκόσμιας φήμης μ(υ)ξόλοτζιστς εκείνο το πρωί ήταν όχι απλά βρώμικη αλλά μέσα στην ”μπίχλα” (excuse my french).Ενημέρωσε λοιπόν κι εκείνος την σερβιτόρα (γιατί μπαρίστα ή μπουφετζής δεν υπήρχε) καταρχήν για το αν θα μπορούσε να καθήσει στο μπαρ με την φίλη του και στη συνέχεια για το αν θα μπορούσε εκείνη να του καθαρίσει την μπάρα αφού το λιγότερο που είχε ήταν ότι κολλούσε.Όλα πολύ ευγενικά , αφού η ευγένεια είναι ένα από τα δυνατά χαρακτηριστικά του συνεργάτη μου παρόλο το παρουσιαστικό του.Κι όλα αυτά για να λάβει από την ”κοπελίτσα” ένα βλέμμα απορίας ή ακόμα και ενόχλησης…
Δεν ξέρω πως , αλλά όταν μου τα περιέγραφε όλα αυτά , κάπως καταλήξαμε σε μια άλλη συζήτηση , για το πώς ο μπαρτέντερ έχει πάντα δίκιο που υποστήριζα εγώ ενώ η άποψη του συνεργάτη μου ήταν ότι ο μπαρτέντερ πρέπει να εξισώνεται με τον πελάτη ώστε να είναι πιο προσιτός για εκείνον.Το Αλάθητο VS το γήινο.Έννοιες πολύ σχετικές τελικά όπως αποδεικνύεται , διότι πως γίνεται ένας μπαρτέντερ να έχει πάντα δίκιο όταν αφήνει μπάρες βρώμικες , όταν πιάνει τον πάγο με τα χέρια του που ακριβώς πριν είχε καπνίσει 1 πακέτα τσιγάρα ,
όταν χρησιμοποιεί ”άγνωστα συστατικά” με κίνδυνο ακόμα και για αλλεργικό σοκ του πελάτη αφού αρνείται κατηγορηματικά να τον ενημερώσει για αυτά ακόμα και κατόπιν ερώτησης του , όταν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε πελάτες με μόνη αιτιολογία το νούμερο σουτιέν ;
Πριν περίπου 2 μήνες , μία παρέα 3-4 ατόμων επισκεύτηκαν το μπαρ που δουλεύω στο Κολωνάκι.Η πρώτη μας κουβέντα παρολίγο να καταλήξει σε παρεξήγηση όταν ο ένας από την παρέα παρήγγειλε μπύρα αφού όπως μου είπε τότε ήταν σίγουρος ότι το ποτά μας θα ήταν ”βρώμικα” όπως στα περισσότερα μπαρ της Αθήνας.Του εξήγησα ότι δεν θα αγωνιστώ για να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας , γιατί αγωνίζομαι καθημερινά για να πιουν οι πελάτες μου σωστά , καθαρά , προσεγμένα ποτά.Κι όλα αυτά , για την μικρή (;) χαρά της ευχαρίστησης εκείνου αλλά και εμού κατόπιν.
Φωτογραφία : Γιάννης Κοροβέσης
Τον ”δελέασα” λοιπόν να δοκιμάσει ”κάτι” από αυτά που θα του φτιάχναμε.Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει τακτικότατος θαμώνας , αυτός και η παρέα του , να γράψει το ”παράπονο” του στο Δελτίο Παραπόνων μας και εγώ να καταλάβω για άλλη μία φορά γιατί αγαπώ τόσο πολύ αυτή την δουλειά!Και το καταλαβαίνω κάθε μέρα , με κάθε πελάτη που μιλάω , κάθε φορά που τους αναλύω την ιστορία του κάθε ποτού , κάθε φορά πίνουμε tequilas con sangritas , κάθε φορά που φτιάχνω ένα ποτό και περιμένω ένα νεύμα ευχαρίστησης από τον πελάτη σαν την πρώτη μέρα που δούλεψα πίσω από την μπάρα…
υ.γ.Την Τετάρτη 13 Ιουλίου θα είμαι στη συναυλία του Λουκιανού Κηλαηδόνη στο Θέατρο Ρεματιάς στο Χαλάνδρι.Ίσως γιατί είμαι πολύ ρομαντικός αντίθετα με ότι δείχνω.Ίσως γιατί είναι κι αυτό μία μικρή χαρά που θέλω να απολαύσω.Ίσως γιατί είναι μια καλή ευκαιρία να γυρίσω μετά την συναυλία τα μπαράκια του Χαλανδρίου.Ίσως γιατί θα έχω καλή παρέα.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΕΓΡΑΨΕ
