Περί ”μπέσας”

Η μπέσα= πίστη, εμπιστοσύνη, ετυμολογικά είναι ουσιαστικό καταχωρημένο πια και στην επίσημη γλώσσα μας, προερχόμενο από την αλβανική λέξη bese και ήταν η ουσιαστική επισφράγιση και συνομολόγηση μιας υπόσχεσης ότι θα τηρηθεί απαρέγκλιτα η συμφωνία που γινόταν.
Αυτός που έδινε τη μπέσα είχε πλήρη συνείδηση και επίγνωση ότι η υπόσχεσή του ήταν αμετάκλητη, εξ ου και η φράση «μπεσαλής» που περιέγραφε και περιγράφει το «ντόμπρο» άνθρωπο και το υπεύθυνο άτομο.

Ο παππούς μου έλεγε ότι αυτοί που πίνουν είναι καλοί άνθρωποι. Και το αιτιολογούσε λέγοντας ότι ο ποτό σε κάνει να λες τα μυστικά σου άρα αυτοί που πίνουν άφοβα δεν έχουν ένοχα μυστικά. Κατά συνέπεια, την νύχτα στα μπαρ βλέπεις τον ίδιο κόσμο της ημέρας αλλά μεταμορφωμένο. Το νερό της ζωής(aqua vita), όπως πρωτοχαρακτηρίστηκε το αλκοόλ, σε κάνει αληθινό, απαλλαγμένο από ψέματα και δήθεν συμπεριφορές.

Ο παππούς μου πέθανε πριν πολλά χρόνια. Στα πρώτα μου βήματα όμως άκουγα ότι οι ‘’της νύχτας’’ είναι τα καλύτερα παιδιά. Ήταν η πρώτη φόρα που θυμήθηκα τα λεγόμενα του και τα συνδύασα. Χάρηκα που το δικό μου σινάφι είναι από τα ‘’καλά’’! Μεγαλώνοντας και αποκτώντας ολοένα και μεγαλύτερη εμπειρία στα επαγγέλματα μαζικής εστίασης δουλεύοντας σε διάφορες θέσεις από ποτηράς και σερβιτόρος μέχρι μπάρμαν και τραγουδιστής κατάλαβα ότι ο κανόνας του παππού μου έχει και εξαιρέσεις. Και καθώς τα χρόνια περνούσαν και η κοινωνία γινόταν ολοένα και περισσότερο ‘’μπαμπέσα’’ (χωρίς μπέσα δηλαδή) καταλάβαινα ότι οι εξαιρέσεις γίνονταν περισσότερες από τον κανόνα. Α ρε παππού, πού είσαι;

Σήμερα, λέξεις όπως προσωπικό συμφέρον, επαγγελματική εξέλιξη, μυστικοπάθεια έχουν αντικαταστήσει τις : ομαδικότητα, συναδελφοσύνη, ντομπροσύνη.

Από την άλλη, ίσως να είμαι πολύ ρομαντικός. Αυτή είναι η μόνιμη αιτιολογία που ακούω τελευταία και έχω αρχίσει  και την πιστεύω. Αλλά θεωρώ ότι το να τσουγκρίζεις το ποτό σου με κάποιον ή να συντρώς ή να μιλάς για γκόμενες ή να κλαις ενώ μιλάς για πρώην σου σε βάζει αυτόματα σε έναν κύκλο κοινής εμπιστοσύνης, αλληλοεκτίμησης, αλληλοσεβασμού.That’s all.

Ίσως πάλι να έχω υψηλές προσδοκίες από συγκεκριμένα άτομα. Κακό; Όπως αποδεικνύεται ναι. Σε κάθε περίπτωση, αυτός είμαι. Love me or hate me.

Ήθελα να κλείσω με ένα τραγούδι. Σκεφτόμουν το ‘’with a little help from my friends’’ των Beatles αλλά θα προτιμήσω τον Λούκι κινδυνεύοντας για άλλη μία φορά να χαρακτηριστώ πιο γραφικός κι από την Σαντορίνη.

Οι Εντιμότατοι Φίλοι μου – Λουκιανός Κηλαηδόνης

υ.γ. Καλή αρχή μεγάλε.