Το BitterBooze αλλάζει!

Πέρασαν σχεδόν 2.5 χρόνια από την πρώτη δημοσίευση του BitterBooze. Μάρτης ήταν θαρρώ. Ένας μήνας που είναι γνωστός και ως «γδάρτης αλλά και κακός παλουκοκάφτης», ένας μήνας που προωθείται η ευαισθητοποίηση για τον καρκίνο του εντέρου αλλά και η ευαισθητοποίηση για θέματα επιληψίας(μόνο στον Καναδά), είναι ο μήνας που γιορτάζεται η ημέρα ανεξαρτησίας του Τέξας, η παγκόσμια ημέρα της μαθηματικής σταθεράς «π», η Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού, η εθνική εορτή των Ελλήνων «25^η Μαρτίου» και ο μήνας  που στην Αλβανία γιορτάζουν το Φεστιβάλ Θέρους. Νομίζω πως πλέον, στο παγκόσμιο καλεντάρι θα πρέπει να προστεθεί στον μήνα Μάρτιο και η έναρξη των δημοσιεύσεων του BitterBooze.

Για όσους φυσικά δεν το γνωρίζουν, το BitterBooze μπορεί να θεωρηθεί και η απόλυτη ελληνική ιστοσελίδα για κοκτέιλ και ποτά(με ξεκάθαρη μετριοφροσύνη). Στα 2.5 χρόνια που έχουν περάσει έχουν δημοσιευτεί επιστημονικά άρθρα, ζωντανές καλύψεις διαγωνισμών, προσωπικές απόψεις περί επικούρειου πίνειν, παρουσιάσεις προϊόντων, παρουσιάσεις γευσιγνωσιών και πολλά άλλα.

Από τότε μέχρι σήμερα λίγοι άνθρωποι με έχουν βοηθήσει σε τούτο το σάιτ όσο ο Γιώργος Τσιμένης, που σε αυτόν χρωστώ όλο το developing του και το ότι ήταν εκεί για μένα 24/7 –ούτε κοπέλα μου να ήταν. Ο Κωνσταντίνος Παγιαύλας, που σχεδόν πάντα ακόμη και τώρα γράφω λάθος το επίθετο του, ήταν αυτός που προθυμοποιήθηκε να φιλοξενήσει το «τέρας» στον server του, κάτι που κάνει μέχρι τη στιγμή που μιλάμε και που ελπίζω να κάνει για καιρό ακόμα, god thank him. Ο Κωνσταντίνος Μπελιάς ο τρισμέγιστος ήταν αυτός που έβαλε μουστάκι στο σέικερ, αυτός που έφτιαξε την αισθητική του σάιτ, αυτός που σε έντυσε με μπλούζες με το λογότυπο, αυτός που σου καρφίτσωσε καρφίτσες με το λογότυπο, αυτός που σου κόλλησε αυτά τα hype αδιάβροχα αυτοκόλλητα στο αυτοκίνητο σου. Η Κατερίνα Πασπαλιάρη ή KatrinPi ήταν η φωτογράφος μου στις περισσότερες φωτογραφίες που θα δεις στο σάιτ. Ακούραστη κι αυτή, με λίγη ενέργεια(τζιντονικ ή Ζόμπι) έβγαζε θεϊκές φωτογραφίες σε οποιοδήποτε τερέν κι αν της ζητούσα. Ο Θύμιος ο Βούλγαρης ο καραμπουζουκλής ήταν ο έτερος μαχητής-φωτογράφος που συνείσφερε τα μέγιστα στο σάιτ.

Φυσικά στο BitterBooze έχουν συνεισφέρει και κάποιοι καλοί φίλοι –κάποιοι τώρα ίσως να μην είναι πολύ καλοί αλλά κάποτε ήταν- γράφοντας τις ιδέες τους, τις σκέψεις τους, τα βιώματα τους. Εδώ έγραψε το «παιδί-θαύμα», ο Αποστόλης Παπαδόπουλος, γνωστός στην διαδικτυακή πιάτσα ως Apas, έγραψε η σκηνοθέτης και ηθοποιός Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, ο μουσικολόγος και καλός φίλος Γιώργος Μυζάλης, ο σομελιέ Γιώργος Λούκας από την Genius in Gastronomy, ο δημοσιογράφος Αχιλλέας Αναστασόπουλος  που για αυτόν θα σου μιλήσω πιο κάτω και ο δημοσιογράφος Νίκος Ζαχαριάδης. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την πικρή(bitter) καρδιά μου.

Το BitterBooze πλέον περνά την φάση του. Και η φάση αυτή είναι φάση ανανέωσης. Θέλω να ξέρεις πως έχω κλείσει τον Γιώργο Τσιμένη και τον Κωνσταντίνο Μπελιά σε ένα υπόγειο παρέα με δύο γιγαντιαίους υπολογιστές τελευταίας τεχνολογίας, 2 κιβώτια τζιν, 2 κιβώτια Fever Tree Tonic, 1 κιβώτιο Underberg bitter, μία παγομηχανή Hoshizaki, πλαστικές κούκλες για την ανάγκη τους και μαζί τους έχω αφήσει και το μηχάνημa που κάνει ‘’ping’’ των Monty Python. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες λοιπόν το BitterBooze θα αλλάξει και θα αλλάξει ριζικά. Τόσο που θα νομίζεις ότι βλέπεις κάτι άλλο. Και αυτό είναι δέσμευση!

Όμως επειδή «Σπίτι είναι οι άνθρωποι» και «Τα μπαρ είναι το προσωπικό τους» ίσως η μεγαλύτερη αλλαγή θα είναι στον τρόπο λειτουργίας του BitterBooze. To ιερό αυτό τέρας θα εμπλουτιστεί με εκατοντάδες φωτογραφίες αλλά και βίντεο, όλα από τον μοναδικό σκηνοθέτη και κινηματογραφιστή Νίκο Νταή, τον Έλληνα Άκι Καουρισμάκι όπως τον φώναζαν στη Συρία που έλειπε για δέκα χρόνια καλύπτοντας κινηματογραφικά τις εχθροπραξίες.  Η αγάπη για την πατρίδα και η προοπτική παγκόσμιας καριέρας μέσα από το BitterBooze τον έπεισαν να γυρίσει και να συνεργαστεί μαζί του. Επίσης, πέρα από το δικό μου εβδομαδιαίο άρθρο θα διαβάζεις και άρθρα από άλλους φίλους-συνεργάτες και κάποια σε εβδομαδιαία βάση, κάτι δηλαδή που έχει ξεκινήσει ήδη.

Τον χορό τον ξεκίνησε ο Αγαυοκυνηγός, η αυτού εξοχότητα, ο Γιώργος ο Μπάγκος με την νέα στήλη του ‘’The Agave Trail’’. Εκεί, μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας με αποστάγματα αγαύης(τεκίλα, μεσκάλ, κτλ), θα γράφει για ότι έχει αποκομίσει από αυτά. Μην περιμένεις σταθερή μέρα για τη στήλη του. Ο Γιώργος ταξιδεύει πολύ, δουλεύει ακόμα πιο πολύ και πίνει τεκίλα όσο δεν φαντάζεσαι.

Η Ελένη Νικολούλια θα είναι η δεύτερη εκ των νέων συνεργατών. Η Ελένη θα είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ εμού και των Αθηναϊκών μπαρ. Γιατί αφού εγώ έχω αποκηρυχτεί από αυτά και φωτογραφίες μου υπάρχουν σχεδόν στα περισσότερα για να παίζουν βελάκια εκείνη θα γυρίζει –κάτι που κάνει ήδη- και θα καταγράφει μικρά πράγματα που αξίζει να γνωρίζει κάποιος για το κάθε μπαρ.

Τελευταίος αλλά όχι χειρότερος, ο καλός μου φίλος Αχιλλέας Αναστασόπουλος. Ο Αχιλλέας, δημοσιογράφος στον χώρο των αυτοκινήτων, θα μοιράζεται μαζί σου μπουκοφσκικές (και όχι μόνο) ιστορίες φανταστικών(;) ηρώων του. Ή αλλιώς τι συμβαίνει στα διαλλείματα μεταξύ ενός Νεγκρόνι, ενός ποτηριού μπίρας κι ενός Μπράουν Ντέρμπι.

Ελπίζω σε αυτούς τους ευζωιστές σταυροφόρους να προστεθούν κι άλλοι αλλά μέχρι τότε τους καλωσορίζω επίσημα και τους εύχομαι: «σιδερένιοι»! Πιθανότατα να έχεις την ευκαιρία να τους γνωρίσεις κιόλας αν έρθεις καμιά μέρα στο bar Osterman που δουλεύω και εκείνοι συχνά πυκνά τα πίνουν ώστε να εμπνευστούν για τα επόμενα τους άρθρα .Ίσως  να ακούσεις και καμιά ιστορία από την αφεντιά μου…

Γιατί δεν μπορείς να εξαγοράσεις την ευτυχία, αλλά μπορείς να αγοράσεις αλκοόλ, που είναι περίπου το ίδιο πράγμα..