Hazy IPA – Τίτλοι τέλους για το δημοφιλές στιλ μπίρας ή νέα αρχή;

Όσοι ασχολούνται έστω και λίγο με τον κόσμο της craft μπίρας την τελευταία δεκαετία, είναι σχεδόν βέβαιο πως έχουν συναντήσει (ενδεχομένως και λατρέψει) την New England IPA. Γνωστή μετέπειτα και ως Hazy IPA, αυτό το θολό, χαμηλής πικράδας και εξαιρετικής αρωματικής έντασης στιλ κατέκτησε τα πάντα και αναμόρφωσε την κατηγορία των IPA. Η άνοδος των Hazy IPA όμως ήταν ολίγον τι απότομη και κάποια στιγμή, αναπόφευκτα, θα συνέβαινε το αναμενόμενο. Η μόδα των Hazy IPA θα όδευε προς το τέλος της ή για να μην ακούγομαι νιχιλιστής, θα έφτανε στο σημείο ισορροπίας.

Αλλά πρώτα, ας δούμε από πού ξεκίνησε η Hazy IPA, πως απογειώθηκε και αν παραμένει ακόμα στην κορυφή ή αν η craft μπίρα αλλάζει κατεύθυνση.

Η Hazy IPA γεννήθηκε ως αντίδραση —ή αλλιώς ως μια «επανάσταση»— απέναντι στις υπερβολικά πικρές, ρητινώδεις West Coast IPA, που παράγονταν με χρήση τεραστίων ποσοτήτων Αμερικανικών λυκίσκων. Στις αρχές της δεκαετίας του 2010, ζυθοποιοί στο Vermont και πιο συγκεκριμένα στην ευρύτερη περιοχή New England (με πιο γνωστή την The Alchemist και με την ιστορική μπίρα Heady Topper) άρχισαν να δημιουργούν θολές, ζουμερές μπίρες, με έμφαση στο άρωμα και τη γεύση του λυκίσκου, αλλά με χαμηλότερη πικράδα συγκριτικά με τον μέσο όρο των Αμερικάνικων IPA που φτιάχνονταν μέχρι τότε.

Κάτι που ξεκίνησε ως τοπική τάση, έγινε εθνική και στη συνέχεια παγκόσμια φρενίτιδα. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας, οι Hazy IPA κυριαρχούσαν σε taprooms, καταστήματα και social media. Όροι όπως ”Juicy” και ”Double Dry Hopped” καθιερώθηκαν ως αναπόσπαστο κομμάτι κάθε Hazy IPA που σεβόταν τον εαυτό της. Και όχι άδικα, μιας και ήταν γευστικές, προσιτές και εντελώς διαφορετικές από ό,τι υπήρχε πριν. Αυτά τα χρόνια, οι Hazy IPA αποτέλεσαν το διαβατήριο για κάθε ανερχόμενη ζυθοποιία. Μενού εξειδικευμένων με τη μπίρα καταστημάτων βασίζονταν αποκλειστικά σε παραλλαγές Hazy IPA: με μια ή πολλές ποικιλίες λυκίσκων, Double, Triple, με λακτόζη ή φρούτα. Οι συσκευασίες ήταν εντυπωσιακές και το hype… ακραίο. Το πιο ενδιαφέρον; Προσέλκυσαν ακόμα και άτομα που παραδοσιακά απεχθάνονταν τις IPA. Η γλυκιά, φρουτώδης, μαλακή εμπειρία άλλαξε τα δεδομένα, μιας και ήταν απείρως φιλικότερες γευστικά σε σχέση με ό,τι γνώριζε ο κόσμος τότε ως “IPA”.

Όμως, όπως με κάθε τάση, έρχεται και η φθορά.

Ακόμα και οι φανατικοί άρχισαν να κουράζονται. Πολλές Hazy IPA έμοιαζαν ίδιες μεταξύ τους, με γεύσεις που δύσκολα ξεχώριζαν. Κάποιοι ήθελαν πίσω την πικράδα και την ισορροπία. Άλλοι ήθελαν απλώς κάτι διαφορετικό. Επιπλέον, η ποιότητα ήταν δύσκολο να διατηρηθεί. Οι Hazy IPA αλλοιώνονται εύκολα και χρειάζονται μεγάλη προσοχή στη διανομή τους, μιας και αν αυτή δεν εκτελείται με οχήματα ελεγχόμενης θερμοκρασίας ή αν διατηρούνται εκτός ψυγείου, η (αρνητική) επίδραση στο τελικό προϊόν είναι πασιφανής. Επίσης αν δεν καταναλωθούν άμεσα, χάνουν μεγάλο μέρος του χαρακτήρα τους. Και κάπου εκεί, οι κλασικές West Coast IPA άρχισαν να κάνουν αθόρυβα την επιστροφή τους.

Οπότε τι; Τέλειωσε; Hazy IPA είχαμε και μένουμε με τις αναμνήσεις;

Η σύντομη απάντηση; Όχι εντελώς. Αλλά η απόλυτη κυριαρχία τους αναντίρρητα οδεύει προς το τρίτο και τελευταίο act του έργου. Οι Hazy IPA δεν εξαφανίστηκαν. Αντίθετα, έχουν καθιερωθεί ως υποκατηγορία των IPA, μιας και με την προ τετραετίας ανανέωση των ειδών μπίρας όπως επίσημα τα θεσπίζει το BJCP ήρθαν και σκοπεύουν να μείνουν. Αυτό που σίγουρα άλλαξε είναι πως δεν αποτελούν πλέον τη «μοναδική συναρπαστική επιλογή». Το τοπίο εμπλουτίζεται. Οι West Coast επιστρέφουν, οι Cold IPA ανεβαίνουν, οι Craft Lagers κάθε λογής κερδίζουν όλο και περισσότερο χώρο. Οι ζυθοποιοί δεν εγκαταλείπουν το στιλ, απλώς προσθέτουν και άλλα ενδιαφέροντα είδη στο ρεπερτόριό τους. Αυτό δεν είναι πτώση, είναι πολύ απλά μια εξέλιξη.

Οι σύγχρονοι πότες craft μπίρας είναι πλέον πιο εκπαιδευμένοι και λιγότερο μονομανείς με ένα μόνο στυλ. Αναζητούν διαφορετικές εμπειρίες: Session ή αλλιώς χαμηλού αλκοόλ μπίρες, ακόμα και Non Alcohol επιλογές. Η Gen Z μπαίνει στο παιχνίδι με νέες προτεραιότητες: ποιότητα, ποικιλία, βιωσιμότητα. Οι Hazy IPA παραμένουν δημοφιλείς, αλλά δεν είναι το μόνο που τους ενθουσιάζει. Το μέλλον δεν χρειάζεται να έχει μόνο έναν νικητή. Αντίθετα, κατ’ εμέ, η ισορροπία και η ποικιλία θα είναι τα κλειδιά. Τα ζυθοποιεία βελτιώνουν τις Hazy IPA τους, με καλύτερη σταθερότητα, νέα είδη λυκίσκων (υψηλών άλφα οξέων που αντέχουν την κλιματική αλλαγή και απαιτούν λιγότερες ποσότητες για να βγάλουν τον χαρακτήρα τους), όπως και νέες τεχνικές. Παράλληλα, επανεξετάζουν παλιά στιλ και πειραματίζονται με νέα. Οι Hazy IPA δε φεύγουν, αλλά πλέον συνυπάρχουν με ένα ευρύ φάσμα επιλογών. Και αυτό είναι καλό για όλους.

Η Hazy IPA δεν κατέστρεψε την craft σκηνή, ούτε η πτώση της θα τη «σώσει». Ήταν (και παραμένει) ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της μπίρας. Μας έμαθε να εκτιμούμε το άρωμα, την υφή και τη διαφορετικότητα των λυκίσκων. Και καθώς σηκώνουμε το ποτήρι μας, είτε είναι γεμάτο με μια θολή IPA, είτε με μια εξαιρετικά διαυγή, κρυστάλλινη Pilsner, ας θυμηθούμε: η craft μπίρα είναι στα καλύτερά της όταν προσφέρει επιλογές. Όχι μόνο θολούρα.