Ρωτήσαμε 5 επαγγελματίες στην εστίαση: Ποιο κοκτέιλ δεν έχει την αναγνώριση που του αξίζει;

Πέντε επαγγελματίες από τον χώρο των ποτών αποδίδουν, ο καθένας, τις ανάλογες τιμές σε ένα κοκτέιλ που, κατά τη γνώμη τους, έχει υποτιμηθεί τόσο από την ιστορία όσο και από το καταναλωτικό κοινό.

Κοκτέιλ συνήθως έξω από τη σφαίρα των ευπώλητων, κοκτέιλ που ξεχάστηκαν, τα σνόμπαραν ή/και τα σνομπάρουν ακόμη, παραγνωρισμένα ποτά των οποίων οι παρασκευές, για οποιονδήποτε λόγο, σπανίζουν σήμερα, σε αντίθεση με άλλα, πιο δημοφιλή. Δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα; Αυτό θα το κρίνετε εσείς, όπως και οι επόμενες γενιές θαμώνων και μπαρτέντερ. Εγώ πάντως επικοινώνησα με πέντε εξαιρετικούς επαγγελματίες από τον χώρο της εστίασης και ζήτησα τη γνώμη τους επί του θέματος: ποια κοκτέιλ δεν έχουν την αναγνώριση που τους αξίζει;   

Μιλτιάδης Μιχωλός – Bar Consultant at Gallaria | Olympus Riviera / Rookie barista / Owner at Agorastos-On the go

Τι κάνει ένα κοκτέιλ υποτιμημένο; Α) Να είναι αντικειμενικά νόστιμο, Β) Να είναι εύκολο στην παρασκευή και Γ) Να μην είναι (πλέον) δημοφιλές.

Το Bee’s Knees με την ευκολία των τριών υλικών, του αγαπημένου συνδυασμού τζίν-μέλι-λεμόνι και του λατρεμένου στους Έλληνες «γλυκόξινου» γευστικού προφίλ, είναι απορίας άξιο πως και δεν έχει καθιερωθεί στα ελληνικά μπαρ.

Ένα κοκτέιλ με ευρωπαϊκές ρίζες, το οποίο όμως έγινε διάσημο στα speakeasy bar των ΗΠΑ κατά την ποτοαπαγόρευση στις αρχές του 20ου αιώνα.

Προσωπικά, το θυμάμαι μόνο στο The Gin Joint ως κλασικό και στον Senio ως twist. Φυσικά και ήταν στο μενού της Gallaria, όπου συνδυάσαμε την ανθικότητα του τζιν Hendrick’s τότε με ένα ωραίο τοπικό μέλι λουλουδιών και φρέσκο λεμόνι.

Γευστικά μπορούμε να το χτίσουμε όπως θέλουμε, αλλάζοντας, για παράδειγμα, μόνο το μέλι και αντί για ανθόμελο, όπως στο παραπάνω ποτό, χρησιμοποιήσουμε ένα πικρό μέλι καστανιάς. Αμέσως θα έχουμε δύο διαφορετικά ποτά!

Ζητήστε το στο αγαπημένο σας μπαρ ή φτιάξτε το στο σπίτι σας.

Μιλτιάδης Τσιρογιάννης – πρώην θαμώνας μπαρ ένθεν και ένθεν, συνιδιοκτήτης Τροφαντό burger & pasta

Στο ερώτημα για το πλέον underrated cocktail, στο κοκτέιλ εκείνο που δεν έχει (πλέον) την αναγνώριση που του αξίζει, η σκέψη μου πήγε σε όλα τα αγαπημένα μου ποτά. Τα σέρβιρα στους θαμώνες των μπαρ με ενθουσιασμό, αφού τα είχα ανακαλύψει στις σελίδες κάποιου βιβλίου ή μετά από κάποια βραδιά στην αντίθετη πλευρά της μπάρας. Ένας αιώνας ιστορίας, τόσες επιλογές και δύο λέξεις επέστρεφαν διαρκώς: Clover club. Γεννήθηκε στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ και έχει κερδίσει επάξια τη θέση του ως κλασικό κοκτέιλ. Ένα ποτό που συνδυάζει τη δυναμική του τζιν, τη βοτανικότητα του ξηρού βερμούτ, φρεσκάδα από το λεμόνι, σώμα από το ασπράδι αυγού, ενώ δένει αρμονικά όλα τα προαναφερθέντα το σιρόπι φραμπουάζ. Βαθιά αρωματικό και βοτανικό με χρώμα που ιντριγκάρει. Προσφέρει έδαφος για πειραματισμό και θα έπρεπε να είναι ο λόγος να υπάρχει σιρόπι φραμπουάζ πίσω από κάθε μπάρα.

Θοδωρής Πύριλλος – Cocktails and Spirits Educator / Founder of Fogcutters Bar Training Program

Όταν πριν από περίπου 15 χρόνια βιώναμε την αναγέννηση των μπαρ, δημιουργήθηκε μια τεράστια κατακραυγή για τη χρήση των μπλέντερ και των γρανιτομηχανών. Τα frozen cocktails τέθηκαν στο πυρ το εξώτερον από τη γενιά των opinion leading bartenders. 

Θεωρώ το frozen strawberry daiquiri ένα από τα πιο underrated cocktails της τελευταίας δεκαετίας στα καλά μπαρ της Αθήνας και όχι μόνο. 

Περιμένω από τους ταλαντούχους της νέας γενιάς να βάλουν στην άκρη για λίγο τις μπουρμπουλήθρες και να επιστρατεύσουν τη μαεστρία τους για να δημιουργήσουν καλοφτιαγμένα, πεντανόστιμα frozen cocktails.

Λευτέρης Μπρούπης – Μπαρτέντερ & ιδιοκτήτης του Alchemist Cocktail Catering

Στην ερώτηση ποιο θεωρώ ότι είναι πιο υποτιμημένο κοκτέιλ, ποιο κοκτέιλ δεν έχει την αναγνώριση που του αξίζει, η απάντηση για μένα ειναι ξεκάθαρη: Piña Colada. Πολλοί τη συνδέουν με τουριστικά all-inclusive ξενοδοχεία, πλαστικά ποτήρια, κατεψυγμένους ανανάδες και υπερβολικά γλυκές εκτελέσεις.

Κι όμως, πίσω από αυτό το τροπικό κοκτέιλ κρύβεται ένα τεχνικά απαιτητικό και εξαιρετικά ισορροπημένο ποτό.

Ως μπαρτέντερ με εμπειρία σε διεθνείς διαγωνισμούς, έχω πειραματιστεί αρκετές φορές με τη συνταγή.  Ως κριτής σε πρότζεκτ με σκοπό την αναζήτηση της καλύτερης Piña Colada, δοκίμασα πολυάριθμες εκτελέσεις με clarified υφές, fat-wash και ανανάδες από δύο ηπείρους. Όμως η καθοριστική εμπειρία ήρθε όταν ταξίδεψα στο Πουέρτο Ρίκο, τη γενέτειρά της Piña Colada. Εκεί κατάλαβα πως δεν είναι απλώς ένα κοκτέιλ. Εκεί ένιωσα τη σύνδεσή του με την κουλτούρα, τη μουσική, τη γλώσσα, τον ρυθμό του νησιού.

Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ η συνταγή. Ήταν και είναι η αντιμετώπιση. Όταν φτιαχτεί με σεβασμό, η Piña Colada μπορεί να σταθεί δίπλα σε οποιοδήποτε κλασικό κοκτέιλ. Μια υπενθύμιση πως η απλότητα, όταν εκτελεστεί σωστά, δεν είναι ποτέ απλή.

Ανδρέας Σανιδιώτης – Beverage Consultant

Το Adonis είναι ένα από τα πιο υποτιμημένα κλασικά κοκτέιλ. Η κομψότητά του κρύβεται στην απλότητά του· σέρι, γλυκό βερμούτ και αρωματικά μπίτερς. Προσφέρει, παρ’ όλα αυτά, εντυπωσιακό βάθος και πολυπλοκότητα. 

Κάθε παραλλαγή σέρι ή βερμούτ, από ένα ξηρό amontillado μέχρι ένα πλούσιο Carpano Antica, μεταμορφώνει το προφίλ της γεύσης, καθιστώντας το ένα ευέλικτο «καμβά» για δημιουργικούς μπαρτέντερ. 

Καθώς η τάση για low-ABV ποτά κερδίζει έδαφος, το Adonis ξεχωρίζει: γεμάτο γεύση, session-able και εκλεπτυσμένο. Αξίζει να έχει θέση στα σύγχρονα μενού, όχι μόνο για την ιστορική του αξία, αλλά και για την ικανότητά του να προσφέρει πολυπλοκότητα χωρίς υπερβολικό αλκοόλ.