Lucien Gaudin: ένα Negroni με γαλλική «κοψιά»!

Για τους φίλους των ευγενών αθλημάτων, για τους λάτρεις του Negroni, τους γαλλο-αναθρεμένους, αλλά και εκείνους που εκτιμούν την ισορροπία και τις φίνες γεύσεις στο ποτό τους, το Lucien Gaudin μπορεί να γίνει το ποτό τους.

Εύκολο στην παρασκευή, με υλικά που υπάρχουν σε κάθε μπαρ. Ένα κοκτέιλ με γευστικό και αρωματικό προφίλ παρόμοιο με εκείνο του Negroni, που εδώ και αρκετά χρόνια υμνείται σε ολόκληρο τον κόσμο —και στην Ελλάδα— και με ιντριγκαδόρικο, σέξι όνομα, παρ’όλα αυτά, από τα αθηναϊκά μπαρ, προσωπικά το έχω δει στον κατάλογο μονάχα του Barreldier, όπου και το έχω απολαύσει. Εκεί, το σέρβιραν παλαιωμένο σε βαρελάκι, κάτι που του χάριζε ακόμη μεγαλύτερη γευστική πολυπλοκότητα.

Ποιος ήταν όμως ο Lucien Gaudin, ονοματοδόχος του κλασικού αυτού κοκτέιλ;

Ο Lucien Alphonse Paul Gaudin (1886‑1934) υπήρξε θρύλος της γαλλικής ξιφασκίας, αφού συμμετείχε σε τρεις σερί Ολυμπιάδες (1920, 1924, 1928), σε δύο διαφορετικά σχετικά αθλήματα (φλερέ, επέ), καταφέρνοντας να αποσπάσει χρυσό ή ασημένιο σε κάθε του συμμετοχή. Μάλιστα η συγκομιδή του σε μετάλλια αποτελεί την καλύτερη παγκοσμίως στην ξιφασκία, με τέσσερα χρυσά και δύο ασημένια!

Με την απόσυρσή του από τον πρωταθλητισμό, αποφάσισε να ασχοληθεί με την αθλητική δημοσιογραφία, συνδημιουργώντας μάλιστα και μια εταιρεία παραγωγής, την Les Films Sportifs. Η επιχειρηματική του επιτυχία δεν κατάφερε ποτέ να συναγωνιστεί εκείνη στον πρωταθλητισμό, η εταιρεία του χρεοκόπησε και ο ίδιος, δυστυχώς, αυτοκτόνησε το 1934.

Το κοκτέιλ Lucien Gaudin εμφανίζεται για πρώτη φορά στο βιβλίο Cocktails de Paris Présentes του 1929, αποδίδεται σε κάποιον Τσάρλι του Le Cheval Pie —μια παριζιάνικη ροτισερί όπου σύχναζε ο ξιφομάχος. Η δημιουργία του Τσάρλι, όπως αναφέρεται στο εν λόγω βιβλίο, κερδίζει την Coupe d’honneur στο Διαγωνισμό Επαγγελματιών Μπάρμαν του Παρισιού. Και κάπως έτσι, η δόξα του νικητήριου κοκτέιλ «ματσάρει» εκείνη του σπουδαίου ξιφομάχου Lucien Gaudin.

Παρά τη λαμπερή του καταγωγή και όλα τα φόντα που διέθετε για να κάνει καριέρα, το κοκτέιλ δεν γνώρισε την ανάλογη απήχηση και δεν δημοσιεύτηκε ξανά σε κάποιο έντυπο έως το 1947, όταν επανεμφανίστηκε στις ΗΠΑ μέσα από τον Bartender’s Guide του Trader Vic. Παρέμεινε ωστόσο σχεδόν άγνωστο, μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν ο Ted Haigh το ανέσυρε μέσα από το εξαιρετικό του πόνημα, Vintage Spirits & Forgotten Cocktails, αποκαλώντας το μάλιστα «ένα εξαιρετικά ώριμο ποτό από την εποχή της Ποτοαπαγόρευσης».

Τι έχουμε στο ποτήρι μας;

Πρωτοξάδερφος του Negroni, αλλά σε πιο ελαφριά εκδοχή και πιο εκλεπτυσμένη. Κρατά τα δύο από τα τρία συστατικά του (το τζιν και το πικρό λικέρ) και αντικαθιστά το γλυκό βερμούτ με ξηρό και λικέρ πορτοκαλιού. Και όπως σε κάθε κλασικό κοκτέιλ, αν το «αναβαθμίσετε» με ποιοτικά υλικά, θα σας ανταμείψει.

Μη χρησιμοποιήσετε, για παράδειγμα, ένα οποιοδήποτε Triple Sec. Η αυθεντική συνταγή ανέφερε ρητώς το Cointreau, εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και αυτό της Ferrand. Ένα αρκετά βοτανικό ξηρό βερμούτ, όπως αυτό της Dolin, θα το αναδείξει, ενώ μπορείτε να πειραματιστείτε και με τα πικρά λικέρ της αγοράς και τα διαφορετικά στιλ τους.

Lucien Gaudin – συνταγή 

Συστατικά: δείτε πιο κάτω

Διαδικασία: Ανακατέψτε όλα τα υλικά με πάγο σε δοχείο ανάδευσης. Σερβίρετε σε παγωμένο ποτήρι τύπου κοκτέιλ και γαρνίρετε με μια φλούδα πορτοκαλιού.