Singapore Sling: Το εθνικό κοκτέιλ της Σιγκαπούρης των Αποικιών και του ξενοδοχείου Raffles

Ελάχιστα είναι τα κλασικά κοκτέιλ που παίρνουν το όνομά τους και ταυτίζονται σχεδόν αποκλειστικά με κάποια χώρα, ίσως να καταμετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το Cuba Libre, το French 75, το Irish Coffee, το White Russian, άντε και το Moscow Mule. Ένα ακόμη από αυτά, το Singapore Sling, ένα κοκτέιλ που πήρε το όνομα της ασιατικής πόλης-κράτους, όπου για δεκαετίες κατοικείτο σχεδόν αποκλειστικά από expats και το οποίο κατά πάσα πιθανότητα, πρωτοδημιουργήθηκε εκεί, κάτι πέρισσοτερο από έναν αιώνα πριν, στο ξενοδοχείο Raffles της Σιγκαπούρης. Ένα κοκτέιλ που ίσως έχετε ακούσει οι περισσότεροι, αλλά που τόσο πιο δύσκολα κατηγοριοποιείται, δύσκολα περιγράφεται, ενώ οι ρίζες του εντοπίζονται κι αυτές με δυσκολία.

Η στιγμή γέννησης του Singapore Sling

Αρχές του 20ού αιώνα, στην πρωτεύουσα των τεσσάρων αρχικων βρετανικών αποικιών που έγιναν γνωστές ως Αποικίες των Στενών (Straits Settlements), γιατί βρίσκονταν στα στενά μεταξύ Μαλαισίας και Σουμάτρα. Η πάλαι ποτέ Βρετανική Αυτοκρατορία έχει στείλει στρατεύματα και αξιωματούχους στο Πενάνγκ, στη Μαλάκκα, στο Μάντζουνγκ, μα τους περισσότερους στη Σιγκαπούρη, για να επιβλέπουν τους αποίκους και ολόκληρο το εμπορικό αυτό hub της αυτοκρατορίας· καουτσούκ και κασσίτερος από τη Μαλαισία, μπαχαρικά από την Ινδονησία, ξυλεία και ζάχαρη, καφές και τσάι, όπιο, όλα περνούσαν από το λιμάνι της Σιγκαπούρης, πριν ξεκινήσουν τον μακρύ δρόμο για την Ευρώπη. 

Τα λευκά λινά των Βρετανών κολλούσαν από την υγρασία, αναζητώντας σε κάθε δωμάτιο τη δροσιά του ανεμιστήρα. Όμως αυτή δεν αρκούσε, για να διώξει την ανυπόφορη ζέστη και την υπνηλία. Η Σιγκαπούρη είχε μια ντουζίνα από κλαμπ, ειδικά για τους Εγγλέζους αξιωματούχους, κλαμπ όπου μπορούσαν να ικανοποιούν τις (αλκοολικές) συνήθειές τους και τα καπρίτσια τους. Το ξενοδοχείο Raffles ήταν ένα από αυτά τα κλαμπ. Και το Long bar του, ένα μπαρ γεμάτο με αποστάγματα από την Ευρώπη, μυρωδιές από μπαχάρια της Ανατολής και βέβαια γλώσσες από όλο τον κόσμο, αποτελούσε το κατεξοχήν σημείο συνάθροισης. Οι άνδρες συνήθως απολάμβαναν τζιν με σόδα, ενώ οι γυναίκες, καθώς τους απαγορευόταν το αλκοόλ, έπιναν μόνο λεμονάδες. 

Κάπου εκεί, μέσα σε αυτό το κοινωνικό «θέατρο», ένας Κινέζος μπάρμαν, ο Ngiam Tong Boon, δημιουργεί για την περίσταση ένα κοκτέιλ που μοιάζει με χυμό, αλλά δεν είναι. Ένα κοκτέιλ που πρακτικά επιτρέπει στις κυρίες να υποκρίνονται πως πίνουν κάτι χωρίς αλκοόλ, κάτι έμοιαζε φαινομενικά αθώο, αλλά αποτελούσε ένα πρώτης τάξεως αλκοολούχο κοκτέιλ. Και μη φανταστείτε πως υπήρχε δα και καμιά αστυνομία των μπαρ, ότι θα ερχόταν κάποιος για να συλλάβει κάποια που μπορεί να έπινε ένα ουίσκι· η Σιγκαπούρη είναι πιο αυστηρή με τους κανόνες της σήμερα, παρά εκείνη την εποχή. Το ζήτημα όμως ήταν να μην προκαλούν τον περίγυρό τους, ώστε να μην προσελκύουν και την κοινωνική κατακραυγή.

Το Straits Sling όμως, ή Singapore Sling, όπως έγινε αργότερα γνωστό, δεν απευθυνόταν αποκλειστικά και μόνο στις κυρίες του μπαρ. Ειδικά από το 1915 που το ξενοδοχείο Raffles διατείνεται πως δημιουργήθηκε και έπειτα, αποτέλεσε ένα κάποιο είδος σπεσιαλιτέ, τόσο του Long bar και του ξενοδοχείου, όσο και τις ίδιας της Σιγκαπούρης, ως μια παραλλαγή στα κλασικά gin sling που ήδη σερβίρονταν στις ΗΠΑ.

Το ξενοδοχείο Raffles στη Σιγκαπούρη σήμερα

Τα (gin) sling

Στο Μέριλαντ των ΗΠΑ, εν έτει 1778, καταγράφεται για πρώτη φορά η φόρμουλα των Sling, ένα απλό μείγμα από οποιοδήποτε απόσταγμα, ζάχαρη και νερού, ως πρόγονος των Cocktail, όπως τουλάχιστον είχε δώσει την ερμηνεία του δεύτερου το Hudson (NY) Balance and Columbian Repository (‘’it is vulgarly called bittered sling’’). Ήταν δε κάτι σαν το βρετανικό Toddy. Αργότερα και μέσα στα χρόνια άρχισαν να ξεπηδούν αρκετές παραλλαγές στο sling, με ρούμι (rum sling), με μπράντι (Brandy Sling) και με τζιν (μαντέψτε… Gin Sling). Μάλιστα μια ιστορία από το 1910 αποδίδει στον Horace Greeley, δημοσιογράφο και ιδρυτή της New York Tribune, τη φράση: «Ένας γάμος χωρίς “toddy”, “sling” ή “punch”, με το ρούμι να ρέει άφθονο και ακατέργαστο, θα θεωρούνταν φτωχός και μίζερος, ακόμη και για τους πιο φτωχούς». (“A wedding without ‘toddy,’ ‘sling’ or ‘punch,’ with rum undisguised in abundance, would have been deemed a poor, mean affair, even among the penniless.’’)

Ως μια παραλλαγή λοιπόν του gin sling ξεπήδησε και το Singapore Sling στις βρετανικές αποικίες, χωρίς όμως να γίνει γνωστό τι ακριβώς είχε προσθέσει έξτρα ο Κινέζος Ngiam Tong Boon στην αυθεντική συνταγή του. Τα εγχειρίδια για κοκτέιλ των δεκαετιών ’20 και ’30 δεν βοηθούν ιδιαίτερα. Άλλες μιλούν μόνο για cherry brandy, άλλες για cherry brandy και Bénédictine, κι άλλες για Kirschwasser, δηλαδή απόσταγμα κερασιού, μαζί με Bénédictine και bitters.

Ο υπογράφων στο Raffles το 2013

Εφημερίδες της εποχής που ψηφιοποιήθηκαν στον 21ο αιώνα, πιστοποιούν μόνο το χρώμα του, ένα ερυθρωπό χρώμα που αποκλείεται να το είχε λάβει από Kirschwasser, αφού αυτό είναι διαφανές. Ως εκ τούτου, και λαμβάνοντας υπόψη διαφημίσεις εκείνης της εποχής για το Cherry Heering ή άλλα Cherry Brandy πιστοποιούν πως πράγματι, το πιθανότερο ήταν η αυθεντική συνταγή να περιλάμβανε ένα από τα δύο. Και παρόλο που ούτε το Benedictine δεν ήταν βέβαιο, η σημερινή συνταγή το περιλαμβάνει μαζί με ανανά και μπίτερς και λικέρ πορτοκαλιού.

Τόσες συνταγές όσες κι οι μπάρμαν

Να σας μπερδέψω ακόμη περισσότερο; Σχεδόν κάθε δεκαετία από την «αρχική» σύλληψη του ποτού, ξεπηδούσαν και διαφορετικές συνταγές. Υπάρχουν τουλάχιστον πέντε ιστορικές εκδοχές που αλληλοαναιρούνται:

Robert Vermeire (1922): Bénédictine, τζιν, ‘’dry’’ cherry brandy, λεμόνι, μπίτερς και σόδα. Τίποτα γλυκό ή τροπικό.

Harry Craddock (1930): Τζιν, cherry brandy, χυμός λεμονιού και σόδα. Στο “Straight Sling” προσθέτει Bénédictine και μπίτερς.

Charles H. Baker (1939): Ίσα μέρη τζιν, cherry brandy και Bénédictine, χτυπημένο στο σέικερ και απογεμισμένο με σόδα.

David A. Embury (1948): Τζιν, cherry brandy (kirschwasser), λεμόνι, σιρόπι ζάχαρης, μπίτερς Angostura και σόδα. Ξεκάθαρη, στεγνή συνταγή χωρίς χυμούς.

Raffles Hotel (2012): Η πιο διαδεδωμένη εκδοχή: τζιν, Cherry Heering, Cointreau, Bénédictine D.O.M. Benedictine, χυμός λάιμ, χυμός ανανά, γρεναδίνη και μπίτερς.

Όποια από τις παραπάνω συνταγές κι αν προτιμήσετε για το σπίτι σας, μπορείτε να βιώσετε την αληθινή εμπειρία μόνο στο ξενοδοχείο Raffles, στο Long bar, στο οποίο μάλιστα θα έχετε την ευκαιρία να συμμετέχετε και σε μια ιδιότυπη παράδοση: να πετάξετε τα τσόφλια από τις αραχίδες που σερβίρουν στο πάτωμα, όπως κάνουν και οι σερβιτόροι του μπαρ και αποχωρώντας να τα πατήσετε με τα παπούτσια σας. Ίσως να είναι και το μοναδικό σημείο και η μοναδική περίσταση που επιτρέπονται τα σκουπίδια στη Σιγκαπούρη.

Singapore Sling – συνταγή 

Συστατικά: δείτε πιο κάτω

Διαδικασία: Χτυπήστε όλα τα υλικά με πάγο σε σέικερ. Διπλοσουρώστε σε ψηλό ποτήρι και γαρνίρετε με λίγο φρέσκο ανανά.