Martin Miller: ο εκκεντρικός Άγγλος που έκανε ξανά το τζιν συναρπαστικό!

Λίγες κατηγορίες αποσταγμάτων διαθέτουν τόσο μακρά και ενδιαφέρουσα ιστορία όσο το τζιν. Μια ιστορία που εκτείνεται σε περισσότερους από έξι αιώνες, εκτυλίσσεται σε διαφορετικές χώρες και τουλάχιστον δύο ηπείρους, και έχει γεννήσει αμέτρητα επεισόδια, κοκτέιλ και στιγμές. Από πολέμους και αποικιακές εκστρατείες μέχρι συζητήσεις στη Βρετανική Βουλή, από αλχημιστικά εργαστήρια και αποστακτήρια έως κλαμπ και κοκτέιλ μπαρ, το τζιν υπήρξε πάντοτε καθρέφτης της εποχής του. Η Παγκόσμια Ημέρα Τζιν με Τόνικ, στις 19 Οκτωβρίου, αποτελεί μια ακόμη αφορμή να σκαλίσουμε ξανά την ιστορία, αυτή τη φορά για να θυμηθούμε τον άνθρωπο που έδωσε νέα πνοή σε αυτό το γνήσια βρετανικό απόσταγμα, στα τέλη του 20ού αιώνα. Ο Martin Miller, ένας εκκεντρικός Άγγλος επιχειρηματίας και μπον βιβάν, αποφάσισε να δημιουργήσει, ίσως το πρώτο, super premium τζιν, πυροδοτώντας μια ολόκληρη επανάσταση στην παγκόσμια αγορά. Όπως σε όλα του τα επιχειρηματικά τέκνα, χάρισε και σε αυτό το όνομά του: Martin Miller’s gin.

Δεν γνωρίζω ποιος μπορεί να του εμφύσησε τη σχεδόν εγγενή δημιουργικότητα και ανησυχία πνεύματος, πάντως όποιος κι αν ήταν, ο Martin Miller την εκδήλωσε πολύ νωρίς. Ξεκίνησε διανέμοντας εφημερίδες πόρτα πόρτα με το ποδήλατό του, συνέχισε ζευγαρώνοντας και πουλώντας χάμστερ (!), ενώ ως έφηβος εξέδωσε το πρώτο του περιοδικό, έναν οδηγό γνωριμιών με πρακτικές συμβουλές για άνδρες, το οποίο ξεπουλούσε περίπου 100 αντίτυπα την εβδομάδα!

Ο Martin Miller

Παράλληλα εργάστηκε ως φωτογράφος σε γάμους και βαφτίσια, ενώ ξεκίνησε να διοργανώνει και ροκ συναυλίες! Κάποια στιγμή εκείνη την περίοδο, γνώρισε και την πρώτη σύζυγό του, με την οποία νυμφεύθηκε, λίγους μήνες πριν κλείσει τα 18. Όλοι προέβλεπαν πως η συνέχεια της ζωής του θα ήταν εξίσου συναρπαστική και πλήρης. Και όντως, έτσι συνέβη.

Ο Martin Miller με κάποιον περίεργο τρόπο συνέχισε την εκδοτική του δραστηριότητα, συντάσσοντας και τυπώνοντας αυτόν που θα γινόταν ο πιο επιτυχημένος Οδηγός Αντικών για Συλλέκτες (!), το Miller’s Antiques Price Guide, ο οποίος του έφερε ανέλπιστα κέρδη και έριξε τα θεμέλια της προσωπικής και επιχειρηματικής του περιουσίας. Παράλληλα, ξεκίνησε να δραστηριοποιείται και στον χώρο των ξενοδοχείων, κάνοντας την αρχή με μικρά καταλύματα στη βρετανική εξοχή και συνεχίζοντας με μεγαλύτερα ξενοδοχεία.

Η μοίρα φέρνει τον Martin Miller ένα βράδυ σε μια παμπ, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, όπου παράγγειλε ένα τζιν με τόνικ —το highball που ταξίδεψε τόσο μακριά όσο και η πάλαι ποτέ, κραταιά Βρετανική Αυτοκρατορία. Το ποτό εκείνη τη βραδιά ήταν χάλια, σε σημείο που ο ίδιος ο Martin Miller αναρωτήθηκε, «πως γίνεται να μη μπορεί να πιεί κανείς ένα τζιν με τόνικ της προκοπής, στη χώρα που το γέννησε;». Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, μάλιστα, λέγεται  πως είχε δηλώσει σε κάποια, ανυποψίαστη στιγμή, πως «το τζιν με τόνικ έχει σώσει περισσότερες ζωές και μυαλά Άγγλων, από ό,τι όλοι μαζί οι γιατροί της Βρετανικής Αυτοκρατορίας».

Με αυτή την αφορμή, παραδέχεται, γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας το πρώτου ίσως premium τζιν. Σε κάθε περίπτωση, είτε πιστεύετε την ιστορία, είτε όχι, ένα πράγμα είναι σίγουρο· ο Martin Miller ήξερε να αναγνωρίζει τις επιχειρηματικές ευκαιρίες και τα κενά στην αγορά. Γι’ αυτό και το τζιν Martin Miller’s δεν πέτυχε απλά, αλλά όρισε τη νέα κατηγορία των πρίμιουμ τζιν.

Αρχικά, εμπνεύστηκε ένα πολύ ωραίο κόνσεπτ: το τζιν θα αποσταζόταν στην Αγγλία, στη συνέχεια θα ταξίδευε στην… Ισλανδία, όπου θα ανακατευόταν με νερό από πηγές της χώρας και θα εμφιαλωνόταν. Μια ιδιότυπη συμμαχία Αγγλίας-Ισλανδίας, η οποία αποτυπώθηκε και στη φιάλη με τις δύο σημαίες των αντίστοιχων χωρών.

Η συνταγή με τα βοτανικά στοιχεία του Martin Miller’s δεν περιέχει κάποιο extravagant συστατικό, άλλωστε και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης ήταν περήφανος για αυτή την «κλασική, London Dry μύτη» του τζιν του. Σε αυτό που διέφερε όμως ήταν στον τρόπο απόσταξης και ανάμειξης, αυτό δηλαδή που αποκλείει και το εν λόγω τζιν από την «τύποις» κατηγοριοποίησή του ως London Dry.

Το Martin Miller’s χωρίζει πρακτικά τα συστατικά —και τις αποστάξεις του— στα δύο. Πρώτα αποστάζονται τα ξυλώδη, πιο γήινα συστατικά: άρκευθος, σπόροι κόλιανδρου, ρίζα αγγελικής και ίριδας, γλυκόριζα, μοσχοκάρυδο και φλοιός κασσίας. Στη συνέχεια, αποστάζονται τα εσπεριδοειδή, φλούδες λεμονιού και νεραντζιού. Τα δύο αποστάγματα στη συνέχεια αναμειγνύονται. Με αυτόν τον τρόπο, θεωρεί ο παραγωγός πως αναδεικνύονται καλύτερα τα αρώματα και η έκφραση των εσπεριδοειδών. Και όντως, έτσι είναι. Το Martin Miller’s είναι υπέροχα λεμονάτο, χωρίς αναίτιες αρωματικές εξάρσεις εσπεριδοειδών, υπέρκομψα και υπέροχα ομογενοποιημένα αρώματα που όμως (καθ)ορίζουν το προφίλ του.

Το κόνσεπτ όμως του Martin Miller’s δε σταματά εδώ. Όπως έγραψα και πιο πάνω, μετά την απόσταξη και την ανάμειξη στο αποστακτήριο του brand, στη «μαύρη, βιομηχανική ζώνη» των Δυτικών Μίντλαντς, το τζιν ταξιδεύει στην Ισλανδία, στο Μποργκάρνες των 2000 κατοίκων. Εκεί, σε ένα από τα φιορδ της δυτικής ακτής της χώρας, ανάμεσα σε ορεινές πλαγιές και μέσα από το βασάλτινο υπέδαφός του, υπάρχει μια πηγή που φημολογείται πως εκλύει υπέροχο νερό. Αυτό το νερό, αφιλτράριστο και ανεπεξέργαστο, χρησιμοποιείται για την αραίωση του αποστάγματος. Καταλαβαίνει κανείς τελικά τη διαφορά; Οι υπεύθυνοι του brand δηλώνουν πως βελτιώνει την αίσθηση στο στόμα, αυτό το mouthfeel που όλοι αναζητούν στα αποστάγματά τους. Εγώ θα ορκιζόμουν πως κάθε φορά που το βάζω στο στόμα μου, είναι σα να πίνω ένα τζιν αρκετά πιο κρύο, πιο δροσερό. Μια φοβερή αίσθηση!

Το Martin Miller’s έγινε παγκοσμίως γνωστό εκεί στις αρχές των 00’s και τελικά απεδείχθη το απόλυτο success story. Συνδύαζε εξαιρετική ποιότητα και αχτύπητη τιμή· ανέκαθεν υπήρξε η απόλυτη value for money επιλογή. Το γευστικό του προφίλ δε, το έκανε ιδανικό τόσο για σοβαρά Martini, όσο και για καθόλα βρετανικά τζιν με τόνικ.

Η πλέον αγαπημένη όμως έκδοση του Martin Miller’s, τουλάχιστον του υπογράφοντα, υπήρξε το Martin Miller’s Westbourne. Οι 45,2% αλκοολικοί βαθμοί του Westbourne, έναντι των 40% του κλασικού, δημιουργούν ένα πιο στιβαρό τζιν, στο οποίο εμφανίζονται ακόμη πιο ενισχυμένα και τα αρώματα τόσο του αρκεύθου, όσο και των εσπεριδοειδών.

Πίσω στα του Martin Miller, του ωραίου και χαρισματικού εκείνου τύπου που γοήτευε τον κόσμο, μάζευε αντίκες σαν τρελός και ο οποίος ήταν «γάτα» στις επιχειρηματικές ευκαιρίες και μπον βιβάντ, «ένας εκ φύσεως ξενοδόχος, η δουλειά του οποίου, του επέτρεπε να μπαινοβγαίνει στις ζωές των άλλων», όπως είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ένας συνεργάτης του. Ένας επιχειρηματίας ο οποίος, κατά τη συνήθεια των εμπόρων της Βικτωριανής εποχής, ονομάτιζε τα προϊόντα του με το όνομά του, ξενοδοχεία, φεστιβάλ, καταλόγους και δημοσιεύσεις και βέβαια τα τζιν, όλα έφεραν το όνομά του· μια γλυκιά, παλιομοδίτικη συνήθεια. Ο Martin Miller σήμερα δε ζει, έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο παραμονή Χριστουγέννων του 2013, στην ηλικία των 67. Παρ’όλα αυτά, το κληροδότημά του στον κόσμο των ποτών, το τζιν Martin Miller’s, εξακολουθεί να ρέει σε μπαρ όλου του κόσμου. Μάλιστα εδώ και μερικά χρόνια έχει εμφιαλώσει και άλλες εκφράσεις. Στα ράφια θα βρείτε το Summerful και το Winterful, δυο τζιν εμπνευσμένα από τις αντίστοιχες εποχές, λουλουδάτο και βοτανικό το πρώτο, πιο πιπεράτο το δεύτερο. Ενώ το portfolio του brand συμπληρώνει η πιο πρόσφατη κυκλοφορία, το Martin Miller’s 9 Moons, το οποίο ωριμάζει για εννιά μήνες —ή εννιά φεγγάρια— σε δρύινα βαρέλια στην Ισλανδία!

Το τζιν Martin Miller’s μπορεί να υπερηφανεύεται πως υπήρξε από τα πρώτα —αν όχι το πρώτο— της νέας εποχής του τζιν, της περιόδου που βελτίωσε τόσο πολύ την ποιότητα της κατηγορίας και και επανέφερε το ενδιαφέρον του κοινού σ’ ένα ποτό που για δεκαετίες θεωρούνταν ξεπερασμένο. Το Martin Miller’s άνοιξε τον δρόμο για αυτό που λίγο αργότερα ονομάστηκε «Αναγέννηση του τζιν» και προσδιόρισε τη νέα υποκατηγορία των ‘’premium gin’’.

Φέτος, για την Παγκόσμια Ημέρα Τζιν με Τόνικ, η επιλογή του Bitterbooze.com είναι το Martin Miller’s. Αφήνουμε σε σας την επιλογή του τόνικ.