Έξι Αθηναίοι ονειρεύονται και περιγράφουν το ιδανικό beach bar!

Το ιδανικό beach bar για εμένα είναι αυτό που δεν υπάρχει, αφού προτιμώ ήσυχες και ανοργάνωτες παραλίες, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία της ζωής μου. Κι ενώ η πρακτικότητά του είναι αδιαμφισβήτητη (ποιος δεν θέλει ένα μέρος που μπορεί να ξαποστάσει και να πάρει ένα παγωμένο νερό, μια κρύα μπίρα ή έναν καλοφτιαγμένο ντάκο), η εκδοχή beach bar που συνήθως συναντάς, με κάνει να προτιμώ να κουβαλάω αγόγγυστα ένα ψυγειάκι από το να βλέπω πανέμορφες παραλίες να καταστρέφονται.

Η δική μου εκδοχή ιδανικού beach bar σημαίνει να είναι αόρατο τις ώρες που περνάω στην παραλία. Δηλαδή να είναι τοποθετημένο κάπου ψηλά στην άκρη της παραλίας και, αν έχει ξαπλώστρες, αυτές να καταλαμβάνουν ένα πολύ μικρό κομμάτι της. Έπειτα, να μην υπάρχει ούτε κατά διάνοια μουσική πάνω στην παραλία —ούτε καν μουσική που μου αρέσει. Τουλάχιστον όχι πριν τις έξι το απόγευμα. Ιδανικά ποτέ. Αν είναι, όντως όπως πρέπει, στις παρυφές της παραλίας και όχι πάνω της, ας παίζει όποτε θέλει.

Και σε ό,τι αφορά  το τι προσφέρει θα ήταν ωραίο να έχει καλό καφέ, μια ποικιλία απο μπίρες (με κυρίαρχες αυτές ελληνικών ζυθοποιιών), αντίστοιχη λογική κρασιών και ένα μικρό μενού από σνακ και λίγα πιάτα (τοπικής κουζίνας ή κλασικής ελληνικής —ποτέ δεν κατάλαβα τι δουλειά έχει ένα bao bun με ξεψαχνισμένη πάπια στις Κυκλάδες).

Θυμάμαι μια χρονιά ο άνθρωπος που είχε αποφασίσει να νοικιάσει το τοσοδούλι beach bar (περισσότερο ξύλινη καντίνα) πάνω στην παραλία των Πράσσων στην Κίμωλο σκέφτηκε ότι είναι καλή ιδέα να αρχίσει τις κρατήσεις ξαπλωστρών και τις σαμπανιέρες με τα πανάκριβα (κάπως έπρεπε να βγει το ενοίκιο της σεζόν) ροζέ Προβηγκίας. Το χειρότερο όμως ήταν ότι αποφάσισε επίσης να βαράει beat σε εκκωφαντικά ντεσιμπέλ από τις δώδεκα το μεσημέρι και να προσπαθεί να ξεσηκώσει τους δύσμοιρους λουομένους, οι οποίοι είχαν ταξιδέψει επτά ώρες για να φτάσουν σε αυτή την κατάλευκη άμμο και την τιρκουάζ θάλασσα ώστε να ηρεμήσουν, με ρεμιξαρισμένο Αντώνη Ρέμο με beat σε ακόμα δυνατότερα ντεσιμπέλ. Σημειωτέον, τα Πράσσα είναι μια μικρή και στενή παραλία οπότε δεν υπήρχε σημείο ούτε στο ελάχιστο ανοργάνωτο κομμάτι της που να μην ακούς μπουζούκια με house από κάτω. Όπως λένε, that didn’t age well ευτυχώς.

Ο Κέδρος

Το κοντινότερο σε ιδανικό beach bar για εμένα είναι αυτό στην παραλία του Κέδρου στη Δονούσα που είναι σε ένα χωράφι εκεί που τελειώνει η παραλία, έχει συμπαθητικό μενού και ποτά, τελείως χαλαρή φάση (άμμο ή πέτρα στις πατούσες σου) και από μια ώρα και μετά βάζει ωραία μουσική που συχνά καταλήγει σε αυτοσχέδια ή μη πάρτι και δεν ακούγεται ποτέ νότα της επί της παραλίας. Το μυστικό του; Είναι και αρκετά μακριά από εκεί που σκάει το κύμα, αλλά και αρκετά κοντά σου ώστε να περπατάς μάξιμουμ πέντε λεπτά για να φτάσεις σε αυτό και είναι απολύτως αόρατο όσο βρίσκεσαι επί της παραλίας.

Μίνα Μπιράκου – Content Director, 24 Media