Alabama Slammer – Τί πίναμε, ρε σεις, κάποτε;

Εντάξει, δεν το έχω προλάβει, παρά στα τελειώματά του· γεννήθηκα στα 80’s και οι γονείς μου δε με πότιζαν αλκοόλ, οπότε αφενός γλίτωσα τον εφηβικό αλκοολισμό, αφετέρου, γλίτωσα κι από το ανοσιούργημα που άκουγε στο όνομα Alabama Slammer. Παρ΄όλα αυτά, το εν λόγω ποτό, έκανε σοβαρή καριέρα, κυρίως σε χρόνια που η κατανάλωση αλκοόλ ήταν σίγουρα πιο ανεπιτήδευτη, πλην όμως γεμάτη σιροπο-λικέρ που μπορούσαν να σου «ρίξουν» την οδοντοστοιχία, χυδαιο-σαχλά ονόματα και μπάρμαν που ξεπατίκωναν συνταγές από το Mr. Boston – προ Ίντερνετ, φυσικά.

Εκεί φιγούραρε και το Alabama Slammer, εν έτει 1984, ενώ είχε προηγηθεί και μια αναφορά στο έτερο, άκρως δημοφιλές βιβλίο με συνταγές της εποχής, το Playboy Bartender’s Guide, του Thomas Mario.

Πρωτοδημιουργήθηκε, πιθανότατα στα τέλη της δεκαετίας του ’60, στην Τασκαλούζα της Αλαμπάμα, έδρα της πανεπιστημιακής ομάδας αμερικανικού ποδοσφαίρου του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα, ονόματι Alabama Crimson Tide. Έγινε μάλιστα το επίσημο ποτό της ομάδας, του πανεπιστημίου, της πόλης και της πολιτείας ολόκληρης, χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα παραπάνω για αυτό· ούτε ποιος το πρωτο-έφτιαξε, σε ποιο μπαρ και πότε ακριβώς. Το πιθανότερο πάντως είναι να δημιουργήθηκε από κάποιον «ευρηματικό» #νοτ σπουδαστή, αδιαμφισβήτητα σε κατάσταση μέθης, προκειμένου να «ρίξει» κάποιο κορίτσι που του άρεσε ή επειδή μπορεί να έχασε κάποιο στοίχημα. Αν το δοκιμάσετε, θα καταλάβετε τον λόγο.

Η πρώτη του συνταγή είχε ίσα μέρη από —κρατηθείτε— Southern Comfort, Sloe gin, Amaretto και χυμό λεμονιού. Και αν αναρωτιέστε κι εσείς, όπως κι εγώ, πώς βρέθηκε sloe gin όχι απλώς στις ΗΠΑ, αλλά πιο συγκεκριμένα, στον βαθύ νότο της Αλαμπάμα, ένα χαρακτηριστικά βρετανικό ποτό, τότε έχετε υπόψη σας, πως δεν είναι καθόλου απίθανο, να έχει χρησιμοποιηθεί κάποιο τεχνητό, ζαχαρούχο υποκατάστατο. Χωρίς να το γνωρίζω με σιγουριά, δε θα ήταν πάντως η μοναδική περίπτωση που συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Επιπροσθέτως, φανταστείτε πόσοι μπάρμαν τις μαύρες εκείνες δεκαετίες του ’80 και του ’90, που το Alabama Slammer έζησε τις δόξες του, θα βαρέθηκαν να στίψουν λεμόνι και θα το αντικατέστησαν με το αγαπημένο, εθνικό προϊόν των αμερικανικών μπαρ, sweet & sour mix, κάτι παρόμοιο με τη δικιά μας Amita δηλαδή.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 το λεμόνι αντικαταστάθηκε με πορτοκάλι, και το Alabama Slammer έγινε ακόμη πιο γλυκό. Φανταστείτε δηλαδή ένα κοκτέιλ —ο Θεός να το κάνει— με τρία λικέρ και χυμό πορτοκαλιού.

Λίγο πριν μπουν τα 90’s και μας βομβαρδίσουν με ποπ κουλτούρα, η δημοφιλία του Alabama Slammer εκτοξεύτηκε στη στρατόσφαιρα. Αιτία; Ο ποιητικός μονόλογος του Τομ Κρουζ στην ταινία «Κοκτέιλ»:

‘’I see America drinking
the fabulous cocktails I make.
Americans getting stinky on something I stir or shake.
The Sex on the Beach
The Schnapps made from peach
The Velvet Hammer
The Alabama Slammer’’

Αυτή η φευγαλέα αναφορά από τα χείλη του Κρουζ το μετέτρεψε από κολεγιακή απόλαυση σε πανεθνική «πανδημία», ειδικά αφότου το πάλαι ποτέ μεγαθήριο της μαζικής εστίασης, TGI Friday’s, το ενέταξε στους καταλόγους των καταστημάτων του και το διατήρησε σε αυτά για τουλάχιστον μια δεκαετία.

Το Alabama Slammer μπορούσε να καταναλωθεί με πάγο ως long-drink ή να «μοιραστεί» σε σφηνάκια, μια πολύ διαδεδομένη συνήθεια στα 90΄s.

Με βαριά καρδιά το συμπεριέλαβε τόσο ο Dale deGroff στο βιβλίο του, The Craft of the Cocktail (2002), όσο και ο εκλιπών Gary Regan στο δικό του, The Joy of Mixology (2003), προφανώς αναγνωρίζοντας την επιτυχία του. Και ενώ ο Regan απλώς κατέγραψε τη συνταγή, ο deGroff αφού παραδέχθηκε γραπτώς πως «άπαντες του το παρέγγελναν όταν εργαζόταν ως σερβιτόρος στην αρχή της καριέρας του», τροποποίησε αρκετά τα συστατικά, φτιάχνοντας ένα σαφώς λιγότερο γλυκό κοκτέιλ.

Το Alabama Slammer, άλλωστε, όπως και τα περισσότερα κοκτέιλ εκείνης της εποχής, δε βασίζονταν σε αυστηρές συνταγές και δοσολογίες και σχεδόν κάθε μπάρμαν είχε και την εκδοχή του. Αν μιλήσετε με κάποιον που έχει προλάβει την εποχή αυτή στην Ελλάδα, θα σας επιβεβαιώσει πως το Alabama Slammer έκανε επιτυχία και στη χώρα μας. Σαφώς, όχι με Sloe gin, ίσως με γρεναδίνη ή και με οτιδήποτε κόκκινο μπορούσε να δημιουργεί αυτό το ντεγκραντέ στον χυμό πορτοκαλιού που ήταν πολύ της μόδας και όλοι ψαρώναμε τα κορίτσια πως δήθεν ζωγραφίσαμε το ηλιοβασίλεμα στο ποτό τους. Πόσο αθώες εποχές και πόσο χάλια ποτά πίναμε…