American Porter: Let’s make them great again!

Μπαίνοντας στο δεύτερο διαγωνιζόμενο είδος του Tinos Homebrew Challenge που διοργανώνει η Μικροζυθοποιία Κυκλάδων, μάλλον έχουμε πολλά να πούμε, οπότε θα προσπαθήσω να είμαι συνοπτικός. Και αυτό μιας και οι Porter που θα αναλύσουμε, έχουν τέτοια ιστορία αλλά και σημασία στην ανάπτυξη της μπίρας κατά τους τελευταίους αιώνες, που κανονικά θα έπρεπε να γράψω βιβλίο, όχι απλώς ένα κείμενο. Εδώ θα εμβαθύνουμε σε ένα παρακλάδι του είδους, τις αγαπημένες μας American Porter μιας και αυτές αφορά ο διαγωνισμός.

Στο προηγούμενο κείμενο είχα αναφέρει την σημασία της κυλινδρικής δεξαμενής καβουρδίσματος που ανακάλυψε ο Daniel Wheeler το 1816 και πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στον διαχωρισμό των ειδών μπίρας σε Pale Ale, Brown Ale, Porter και πάει λέγοντας. Οι Porter παράγονταν στην Αγγλία & Ιρλανδία κατά κόρον (και σε μικρότερο βαθμό στην Γερμανία) και αποτελούσαν ένα από τα αγαπημένα ποτά της λαϊκής εργατικής τάξης. Όταν πολίτες από αυτές τις χώρες μετανάστευσαν στην Αμερική κατά τον 18ο αιώνια αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, μετέφεραν και την τεχνογνωσία τους στην παραγωγή Porter με την μοναδική διαφοροποίηση ότι έπρεπε να προσαρμόσουν τις συνταγές τους στα υλικά που βρήκαν στην Αμερική. Έτσι, στις American Porter προ ποτοαπαγόρευσης χρησιμοποιούνταν, μεταξύ άλλων, ale αλλά και lager μαγιά, καραμελωμένες βύνες, καλαμπόκι, μελάσα και φυσικά αμερικανικός λυκίσκος, που προσδίδει εντελώς διαφορετικά (και πολύ πιο έντονα) γευστικά και αρωματικά χαρακτηριστικά.

Κάτι η ποτοαπαγόρευση όμως, κάτι ο Β’ Παγκόσμιος και οι American Porter για τις επόμενες σχεδόν τρείς δεκαετίες φάνηκαν να μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ευτυχώς στις αρχές των ’70s η Anchor Brewing Company δημιούργησε την Anchor Porter που αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα μιας καλοφτιαγμένης American Porter – την σκυτάλη την επόμενη δεκαετία παρέλαβε η Sierra Nevada με την ομοίως εξαιρετική Porter της. Οι συγκεκριμένες μπίρες ήταν και το εφαλτήριο για την επάνοδο του συγκεκριμένου είδους, με την επιστροφή και καθιέρωση του στις κάνουλες των pub και beer bar να είναι φυσικά μονόδρομος. Στα επόμενα χρόνια, οι American Porter γνώρισαν σημαντική άνθιση, κάτι που σίγουρα υποβοηθήθηκε από τον «εύκολο» χαρακτήρα τους.

Τι εννοώ με τον χαρακτηρισμό εύκολο θα ρωτήσετε μάλλον. Σε αντίθεση με το ευτραφές αδελφάκι τους -τις Stout προφανώς- οι American Porter διαθέτουν σχετικά ελαφρύτερο σώμα, λίγο πιο ανοιχτό χρώμα (αν τις παρατηρήσετε σε φως θα δείτε ότι είναι μεταξύ πολύ σκούρου καφέ και μαύρου), ενώ απουσιάζει το πολύ έντονο καβούρδισμα που συναντάμε στις Stout (υπάρχει μεν, αλλά σε περιορισμένες ποσότητες). Εδώ χρησιμοποιούνται καραμελωμένες αλλά και σκουρόχρωμες βύνες, ale μαγιά που δεν προσδίδει κάποιο αρωματικό χαρακτηριστικό και φυσικά αμερικανικοί λυκίσκοι. Όλα αυτά δημιουργούν γεύσεις και αρώματα που λίγο-πολύ είναι οικεία σε όλους μας: Σοκολάτα, δημητριακά, καφές, καραμέλα βουτύρου είναι τα πιο κλασσικά. Παρ’ ότι οι σκούρες μπίρες για κάποιο λόγο έχουν περάσει στην συνείδηση πολλών ανθρώπων ως κάτι πιο «ιδιαίτερο» ή δύσκολο με ότι αυτό συνεπάγεται, οι American Porter είναι πολύ πιο sessionable μπίρες απ’ ότι ενδεχομένως νομίζετε: είναι ευκολόπιοτες, ευχάριστες και έχουν ακριβώς όσο χαρακτήρα χρειάζεται για να μας κρατήσουν το ενδιαφέρον χωρίς να μας μπουκώνουν…

Με λύπη δυστυχώς παρατηρώ ότι την τελευταία δεκαετία οι Porter έχουν αρχίσει πάλι να μπαίνουν στο περιθώριο, μιας και οι μόδες της εποχής «επιτάσσουν» στα craft ζυθοποιεία να παράγουν μπίρες με εντελώς διαφορετικό προφίλ. Από την μια έχουμε τις χυμώδεις IPA, από την άλλη τις γλυκιές Stout/Imperial Stout. Το ενδιαφέρον του περισσότερου κόσμου έχει στραφεί κυρίως σε αυτά τα στυλ μπίρας, οπότε οι Porter έχουν μετατραπεί στον φίλο που περνούσαμε καλά όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο και καθόμασταν στο διπλανό θρανίο, αλλά πλέον του στέλνουμε μόνο στα γενέθλια του. Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξει σιγά σιγά όμως αυτό; Αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι πως εάν οι American Porter που θα παραχθούν από εσάς για το Tinos Homebrew Challenge βρίσκονται σε παρόμοιο επίπεδο με τις Brown Ale που δοκιμάστηκαν στο πρώτο κομμάτι του διαγωνισμού, θα έχουμε σίγουρα πραγματοποιήσει ένα μικρό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Καλή επιτυχία λοιπόν και πιείτε περισσότερες American Porter!