Τίτλοι τέλους (και) για την Rogue Ales!

Το πρωί της 14^ης Νοεμβρίου 2025, τα νέα έσκασαν σαν βόμβα: Η θρυλική Rogue Ales, μια από τις πιο χαρακτηριστικές και αντισυμβατικές ζυθοποιίες των Ηνωμένων Πολιτειών με έδρα το Newport του Oregon, σταματά τις εργασίες της. Πολλοί που παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις της craft μπίρας στην Αμερική δεν εξεπλάγησαν, για εμάς που βρισκόμαστε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού όμως, αυτή η εξέλιξη ήχησε ολίγον τι ως έκπληξη.

Η Rogue Ales ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και από την αρχή υιοθέτησε μια φιλοσοφία που συνδυάζει δημιουργικότητα, ανεξαρτησία και μια γερή δόση… ανατρεπτικού χιούμορ. Το όνομα Rogue δεν είναι εξάλλου τυχαίο, μιας και αντικατόπτριζε την πρόθεση της ζυθοποιίας να ξεφεύγει από τις «νόρμες» της αγοράς και να κινείται με μια πιο πειραματική προσέγγιση. Ένα από τα πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Rogue Ales είναι το concept της “Farm-to-Glass”. Επί πολλά έτη διέθετε την δική της φάρμα με όνομα Rogue Farms, όπου καλλιεργούνταν λυκίσκος, κριθάρι, φρούτα και βότανα. Με αυτόν τον τρόπο έλεγχαν ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής και έδιναν στις μπίρες τους μια σαφή ταυτότητα terroir, κάτι σπάνιο για αμερικανική craft ζυθοποιία τέτοιου μεγέθους.

Η πιο αναγνωρίσιμη, μακράν, μπίρα που παράχθηκε ποτέ από την Rogue είναι χωρίς καμία αμφιβολία η Dead Guy Ale, μια ξεχωριστή μπίρα τύπου bock με βαθύ, βυνώδη χαρακτήρα και απαλή γλυκύτητα. Φυσικά, craft μπίρα χωρίς πειραματισμό και σκέψη “outside of the box” δεν υφίστανται, οπότε κατά καιρούς παρήγαν και πιο «πειραγμένες» σειρές, όπως οι Voodoo Doughnut Ales, που βασίζονται σε γεύσεις ντόνατ με μπέικον (!), σφένδαμο, βανίλια και άλλα… εξωφρενικά πρόσθετα. Παράλληλα όμως παρήγε και πιο «σοβαρές» μπίρες, όπως εξαιρετικές IPAs, Stouts, Lagers (αλλά και την προσωπικά αγαπημένη μου Hazelnut Brown Ale), που επί χρόνια γνώρισαν καθολική αποδοχή από το κοινό της craft μπίρας. Επιπρόσθετα, η Rogue Ales διέθετε και δικό της αποστακτήριο αλλά και μια σειρά από μπαρ/taprooms.

Οπότε, πως φτάσαμε μέχρι εδώ; Τι οδήγησε την Rogue να διακόψει εν μια νυκτί τις δραστηριότητές της; Δυστυχώς, οι λόγοι είναι αρκετοί…

1) Οικονομικά προβλήματα

Η Rogue είχε σημαντικά χρέη: χρωστούσε περίπου 545.000 δολάρια σε ενοίκια στον οργανισμό-λιμένα του Newport (όπου βρισκόταν η έδρα της) και επιπλέον πάνω από 30.000 δολάρια σε τοπικούς φόρους.

2) Πτώση πωλήσεων & συνολική πίεση στην αγορά craft μπίρας

Οι πωλήσεις της Rogue σημείωσαν πτώση τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με αναφορές, η εταιρεία είχε μειωμένες πωλήσεις, κάτι που επιβάρυνε τη βιωσιμότητά της. Επίσης, η κατάσταση που αντιμετώπισε η Rogue Ales ήταν σύμφωνη με μια γενικότερη τάση δυσκολιών στον κλάδο της craft μπίρας, γεγονός που έχουμε αναλύσει διεξοδικά στο bitterbooze σε προηγούμενα κείμενα· αυξημένα λειτουργικά κόστη, μειωμένη κατανάλωση, γενική κόπωση στην αγορά της craft μπίρας.

3) Αναδιάρθρωση εγκαταστάσεων

Νωρίτερα μέσα στη χρονιά, η Rogue είχε κλείσει το αποστακτήριό της και μέρος των εγκαταστάσεων της στο Newport επαναμισθώθηκε από το λιμάνι για άλλες χρήσεις.

Μέσα σε όλα αυτά, υπήρξε και η παντελώς άβολη εξέλιξη, με την εταιρεία να ενημερώνει το προσωπικό της για το κλείσιμο μέσα από… την εφαρμογή διαχείρισης βαρδιών (!), κάτι που δείχνει ότι η απόφαση ήταν απότομη και χωρίς σταδιακό σχέδιο αποχώρησης. Έτσι, το κλείσιμο άφησε περίπου εξήντα εργαζόμενους άνεργους, χωρίς καμία προειδοποίηση.

Υπάρχει όμως κάποια ελπίδα για την Rogue Ales στο άμεσο μέλλον;

Για την ώρα, δυστυχώς όχι. Παρότι σαν brand είναι φυσικά αρκετά αναγνωρίσιμο στον χώρο της craft μπίρας, την ώρα που γράφεται το παρόν κείμενο, δεν έχει διαρρεύσει κάποια πληροφορία για υποψήφιο αγοραστή ή έστω για κάποια συγχώνευση με άλλο ζυθοποιείο. Προφανώς αυτά αλλάζουν από την μία μέρα στην άλλη, οπότε ο χρόνος θα δείξει…

Η λήξη εργασιών της Rogue δεν είναι απλώς το τέλος μιας επιχείρησης, μιας και συνέβαλε τα μέγιστα στην διαμόρφωση αυτού που εννοούμε «craft κουλτούρα». Μετά την Anchor, άλλη μια από τις παραδοσιακές craft ζυθοποιίες της Αμερικής κατεβάζει ρολά, κάτι που μας αφήνει τουλάχιστον… ξενερωμένους. Ως ρομαντικοί της μπίρας, ας ελπίσουμε να βρεθεί φως στο τούνελ και αυτό  να μην αποτελέσει το τέλος του μύθου της Rogue. Όσο υπάρχουν άτομα που θυμούνται τη γεύση της Dead Guy Ale, τα αλλόκοτα πειράματα με κάθε λογής πρόσθετο στην μπίρα, τις συνεργασίες με κολοσσούς, τόσο θα ζει και η κληρονομιά της Rogue. Η φλόγα της μπορεί να φαίνεται πως έσβησε απότομα, αλλά οι αναμνήσεις, οι ιστορίες και οι γεύσεις της θα μείνουν στα ποτήρια και στις καρδιές όσων την αγάπησαν.